Gdy leżę, konając

William Faulkner w swojej znakomitej powieści, napisanej z zawrotną prędkością w ciągu zaledwie 48 nocy, snuje opowieść, która jest zarazem przejmująca, przewrotna i pełna czarnego humoru. "Gdy leżę, konając" przedstawia historię rodziny Bundrenów, której życie toczy się na tle nieubłaganego południowoamerykańskiego krajobrazu.

Addie Bundren, umierając, znajduje się w samym sercu tej opowieści. W jej ostatnich chwilach, przy otwartym oknie, czuje zapach świeżo heblowanych desek, z których jej syn konstruuje trumnę. Każda z tych desek jest świadomie wybierana i pokazywana umierającej matce, co dodaje niezwykłej głębi temu symbolicznemu rytuałowi.

Wkrótce po śmierci Addie, cała rodzina Bundrenów wyrusza w podróż do oddalonego Jefferson, gdzie pragną pochować matkę. W tej niezwykłej podróży przechytrzają kaprysy natury, a nad powozem ciągniętym przez wyczerpane muły krążą sępy, zwiastując nieuniknione przeznaczenie.

Faulkner w wyjątkowym stylu splata ze sobą narracje różnych postaci, tworząc wielowątkowy portret rodziny, która stopniowo ulega rozkładowi od środka. Ta fascynująca struktura narracyjna, pełna emocji i niepokoju, pozostaje z czytelnikiem na długo po zakończeniu lektury.

"Jeden z największych amerykańskich pisarzy", jak określił go The Times, Faulkner zdobył uznanie również wśród takich postaci jak Ernest Hemingway, który nazwał jego powieść najwspanialszą amerykańską książką, oraz Ezra Pound, podkreślający jej niezwykłość. The Washington Post docenia tę powieść jako głębokie studium kondycji ludzkiej, wyróżniające się innowacyjnym i sugestywnym językiem.

Po raz pierwszy od 30 lat, ta niezwykła powieść ukazuje się w Polsce w nowym tłumaczeniu Jacka Dehnela, umożliwiając nowemu pokoleniu czytelników odkrycie dzieła Faulknera na nowo.