Epistula privata. Przyczynek do badania niewysławialnego w mowie pisanej

W swojej książce Julia Marczyńska zgłębia fascynujące zagadnienia filozoficzne, koncentrując się na specyfice listu prywatnego, czyli epistula privata. Ten typ korespondencji to swoista, pisemna rozmowa z kimś nieobecnym, który w tajemniczy sposób staje się obecny, gdy otrzymujemy odpowiedź na nasz list – precyzyjniej, w momencie jej lektury. Podczas czytania tekstu, zapisane słowa nabierają znaczenia, ale w przypadku listów prywatnych dzieje się coś więcej: przekształcają się w dźwięk znajomego głosu. Gdy znamy autora, jego słowa mają moc mówienia jego własnym głosem, co przypomina, jak mawiali Grecy, żywe przemawianie, nawet jeśli nadawca już odszedł.

W dobie nowych technologii ten rodzaj komunikacji niesie za sobą niepowtarzalną cechę – oczekiwanie na odpowiedź, które w przypadku listów elektronicznych i komunikatorów już niemal nie występuje. To oczekiwanie może trwać dniami, tygodniami, a czasem nawet miesiącami czy latami, rodząc pytanie, co dzieje się z rozmową w listach w tym okresie. Dzięki swojej unikalności, korespondencja prywatna tworzy wyjątkowe warunki, w których język odsłania swoje ukryte możliwości. To właśnie w prywatnych listach możemy przekazywać to, co wydaje się być nie do wypowiedzenia.