Dzwonnik z Notre-Dame, czyli Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu

Paryż w XV wieku stanowił fascynujące miejsce, gdzie splendor i wytworność współistniały z biedą i chaosu. Było to centrum globalnej kultury i polityki, gdzie piękno i bogactwo stykają się z mrokiem, bezprawiem oraz cierpieniem licznych wykluczonych, takich jak złodzieje, prostytutki, a także cyganie, którzy żyli na marginesie tego świetlistego miasta.

Dwa te światy, mimo że równoległe, co jakiś czas przecinały się w dramatycznych okolicznościach, często w cieniu szubienicy. W takiej scenerii nawiązuje się niezwykła relacja: piękna cyganka oraz najbrzydszy z brzydkich, dziwaczny dzwonnik. Choć jego wygląd mógł odpychać, to serce miał pełne dobroci i niezwykłego piękna, jakby w podzięce od Boga za swą uciążliwą służbę przy kościelnych dzwonach.

Czyż nie można w najgłębszej brzydocie odkryć prawdziwego piękna? To pytanie stanowi rdzeń tej wybitnej powieści, klasyki literatury światowej, której znajomość jest niemalże obowiązkowa dla wielbicieli literatury i historii.