Dzika zachłanność

O świcie w weneckim kanale odkryto ciało niewiadomego mężczyzny, którego twarz była zmasakrowana. Sekcja zwłok wykazała śmiertelne wykrwawienie spowodowane ranami kłutymi, a także niezwykłe deformacje tułowia i szyi wynikające z rzadkiej choroby. Komisarzowi Brunettiemu wydaje się, że już kiedyś widział tę osobę. Chociaż zgłoszeń o zaginięciu brak, Brunetti przypomina sobie wydarzenia sprzed roku, kiedy to na trasie Wenecja-Mestre natknął się na protesty rolników przeciwko unijnym ograniczeniom na produkcję mleka. To wspomnienie pomaga mu ustalić, że zmarły był weterynarzem z Mestre, zatrudnionym w jednej z tamtejszych rzeźni. Mężczyzna ten miał romans z ambitną i niebezpiecznie bogatą asystentką dyrektora. Brunetti, ceniący sobie dobrą kuchnię, odwiedzając rzeźnię, zmierza twarzą w twarz z realiami przemysłowego przetwórstwa mięsa, co skłania go do zastanowienia się nad postawą pro-wegetariańską jego córki i niektórych współpracowników. Wizyta ta, razem z efektywnością, z jaką signorina Elettra dociera do tajnych informacji na temat rzeźni, ułatwia śledztwo i pomaga zidentyfikować motywy oraz podejrzanych w sprawie zabójstwa.