Dzieje się wciąż. Kultura płonąca językiem

Zebrane w tym tomie eseje powstały na przestrzeni różnych okresów, będąc odpowiedzią na określone wydarzenia i obserwowane procesy społeczne oraz kulturowe. Stanowią one wyraz twórczej wrażliwości autorki. Z jednej strony poruszają tematy na tyle istotne, że nie można pozostać na nie obojętnym, jak wspomniana agresja Rosji na Ukrainę, z drugiej zaś, w sposób pozornie mniej obciążający, skupiają się na „metafizyce codzienności”. Badane jest, jak przez „sito własnej niedoskonałości” przeplata się wielkość oraz szlachetność osobistych doświadczeń. Szczególnie ciekawe są refleksje dotyczące twórczości Anny Świrszczyńskiej, której liryka, zdaniem Marii Fraszewskiej, wychowuje współczesną, rozproszoną jednostkę i zachęca do współpracy. Każda esejstyczna refleksja zawarta w książce wydaje się być nie tylko dłońmi literaczki, ale również badaczki literatury i socjologii, która dzięki głębokiemu przemyśleniu analizuje zagadnienia, nie pomijając przy tym aspektów psychologicznych.

Maria Jolanta Fraszewska, urodzona w 1958 roku w Słupsku, jest absolwentką socjologii, psychologii oraz pedagogiki i coachingu. Należy do Związku Literatów Polskich w Zielonej Górze, gdzie jest członkinią Zarządu. Tworzy poezję, eseistykę i prozę, zadebiutowała w 1990 roku w zielonogórskiej Gazecie Nowej i koszalińskim Gońcu Pomorskim. Opublikowała sześć tomików poetyckich: „Wio w snach” (1996), „Z wiatrem” (2009), „Płonące języczki” (2021), „Posypana wiatrem” (2022), „Prze konanie” (2023), „Od mięty i odmęty” (2024), a także prozę „W sidłach namiętności. Wirtualni ulicznicy” (2024). Była nominowana do Lubuskiego Wawrzynu Poetyckiego, Nagrody Literackiej ZLP im. Andrzeja K. Waśkiewicza oraz konkursu WINNICY TPZG. Jej tomik „Posypana wiatrem – wiersze dla Ukrainy” znajduje się w Bibliotece Lwowskiej, a ona sama współpracowała z gdańską grupą poetycką Totart.