Dolina umarłych

osoba Tess Gerritsen i jej twórczość są szalenie inspirujące w moich oczach odkąd przeczytałam wywiad z samym Stephanem Kingiem, który ciepło wypowiadał się o Gerritsen i jej pomysłach na medyczne kryminały: jako praktykująca w przeszłości internistka ma szeroko wiedzę na temat medycyny, a to w połączeniu z jej wyobraźnią daje mieszankę wciągających historii, pełną ciekawych, intrygujących postaci - nie inaczej jest w przypadku "Doliny umarłych"!

Stosunkowo wcześnie wiedziałam, że ta książka ma potencjał, by mnie porwać - pomijając fakt, że jest to thriller, a fanką tego gatunku jestem od dawna. Moją ulubioną bohaterką jest Maura Isles - odgrywa ona bardzo ważną rolę w książce, opisanai historia mocno kręci się wokół niej i tego, co przeżywa, a to pozwala lepiej się przyjrzeć czytelnikowi tej bohaterce i.... szczerze ją polubić!

Nie jest to klasyczna opowieść o morderstwie, w której Jane zaczyna prowadzić śledztwo, pojmuje sprawce i wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Nic z tych rzeczy, Maura jest co prawda w samym centrum wydarzeń, ponieważ wszystko wskazuje na to, że jest.... jedną z potencjalnych ofiar zbrodni i sama pakuje się w śmiertelne niebezpieczeństwo. Dlatego ta historia jest tak ekscytująca, bo nie tylko ścigasz sprawcę, ale nagle jesteś ścigany!

Otwarcie powiem, że opisana historia jest ekscytująca! Nie było ani jednego miejsca, w którym mogłabym się choć trochę nudzić, może dlatego zeszło mi raptem kilka wieczorów na tą bądź co bądź całkiem opasłą książką? Jak wspomniałam na początku, byłam wciągnięta w książkę i nie mogłam jej odłożyć, aż w końcu ją skończyłam i zapytałam w duchu samą siebie - to już?

Z perspektywy czasu uważam jednak, że to trochę dziwne, że sprawie kryminalnej, w którą Jane była zaangażowana stosunkowo na wczesnym etapie w książce, nie poświęcono więcej uwagi - wtedy byłoby to chyba zbyt wiele odkryte, a cała intryga polegała na tym aby mylić tropy w oczach czytelnika. Podobało mi się również to, że różni ludzie, z którymi Maura miała do czynienia, byli tak trudni do rozgryzienia i nigdy tak naprawdę nie wiedziałam, co się dzieje w ich głowach. Ponieważ tak trudno jest ich ocenić, czytelnik zawsze ma się na baczności i prawie nigdy nikomu tak naprawdę nie ufa - poza jednym chłopcem, którego poznajemy dopiero później, a który od początku wydaje się mieć uczciwe zamiary;-)

Styl pisania autora jest lekki i szybki do czytania - i to pomimo tego, że w tym czy innym momencie rzuca w czytelnika jakimś medycznym terminem, co ma niejako wartość edukacyjną biorąc pod uwagę wiarygodność Gerritsen przez fakt o którym wspomniałam na początku - ma wykształcenie i praktykę w zakresie medycyny. Ale właśnie to czyni ją tak interesującą, bo mamy tu autorkę, która naprawdę zna się na medycynie, a nie tylko przyswoiła ją sobie w trakcie pisania książki, jest to widoczne w wielu momentach opisanej historii. Bardzo podobało mi się też zakończenie. Naprawdę mnie zaskoczyło, bo autorce po raz kolejny udało się nie trzymać czarno-białego sposobu myślenia, obarczonego uprzedzeniami, ale oderwać się od niego i tym samym uderzyć nim czytelnika po głowie z zaskoczenia i to w chwili, gdy wszystko wydaje sie jasne - nic więcej nie powiem aby nie psuć wam zabawy! Dzięki temu historia wydaje się jeszcze bardziej realna i prawdziwa.

Mój wniosek nie był dla moich znajomych i dla was też nie będzie zaskoczeniem: "Dolina umarłych" to najlepsza książka Tess Gerritsen jaką do tej pory przeczytałam, a nawet zasłużyła sobie na miejsce w szeregu moich ulubionych książek wszech czasów. Jest tak ekscytująca, że praktycznie przeczytałem ją za jednym zamachem, zajęło mi to raptem kilka dni. Nie spałam do późna w nocy, żeby ją skończyć, bo musiałam wiedzieć, czy Maura przeżyje! Jeśli lubicie czytać thrillery lub po prostu chcecie zagłębić się w ten gatunek, mogę tylko polecić książki Tess Gerritsen!

Czytałam już kilka książek Tess Gerritsen, więc spodziewałam się, że "Dolina umarłych" będzie taka jak inne: przyjemna lektura, ale nic specjalnego. Jednak książka naprawdę mnie zaskoczyła.

Pod wieloma względami "Dolina umarłych" wydaje się być kilkoma powieściami zawartymi w jednej, połączona tajemniczymi szczegółami, które ujawniają się dopiero po przeczytaniu ostatnich stron. Tess Gerritsen wie, jak układać wątki w swoich powieściach lepiej niż większość autorów. Skrupulatnie układa fabułę, a jednocześnie tempo utrzymywane jest na wysokim poziomie. Historia "Dolina umarłych" dotyczy przede wszystkim dr Maury Isles, patologa sądowego. Podczas gdy większość serii Tess Gerritsen skupia się na pracy, jaką wykonuje ona wraz z detektyw Jane Rizzoli z bostońskiego wydziału zabójstw, ta powieść obraca się wokół osobistej strony życia Maury. Implikacje, które wynikają z jej podejrzanego romansu z księdzem, są punktem wyjścia dla tej historii. Maura bierze udział w konferencji medycznej w Wyoming. Impulsywna wycieczka na narty zamienia się w ekstremalne doświadczenie, pełne grozy i ostatecznie, pozostaje więcej pytań niż odpowiedzi. Po powrocie do Bostonu, koleżanka i przyjaciółka Maury, Jane Rizzoli, wyrusza do Wyoming i prowadzi poszukiwania Maury, gdyż dr Isles nie wróciła do domu po swojej konferencji.

W każdej powieści Tess Gerritsen, Gerritsen staje się autorytatywnym głosem na wybrany przez siebie temat. W "Dolinie umarłych" Gerritsen kładzie podwaliny pod nikczemną historię o poligamii w opuszczonym, odizolowanym kultowym miasteczku niedaleko Jackson w Wyoming. Czytelnicy przyzwyczaili się do tego, że każda powieść z Rizzoli i Isles jest pełna zwrotów akcji. W rzeczywistości, ta wydaje się mieć ich tak wiele, że jeśli czytelnik nie nadąża, może dostać zawrotu głowy od ilości zwrotów akcji, które Gerritsen tak wspaniale tworzy. Kiedy jedna część historii dobiega końca, otwiera się kolejna, prowadząc bohaterów i czytelnika nową ścieżką, pełną kolejnych intryg i pytań.

Ojciec Daniel Brophy i Anthony Sansone, dwie męskie postacie, które rywalizowały o miłość i uwagę Maury w poprzednich książkach z tej serii, pojawiają się ponownie w "Dolinie umarłych". Wyrwanie dr Isles z jej zawodowego środowiska i normalnego otoczenia Bostonu nie tylko nie utrudnia fabuły, ale daje Gerritsen wyjątkową szansę, zobaczyć różne aspekty postaci, które pokochaliśmy, poza ich naturalnym środowiskiem. Liczne zwroty akcji zbiegają się w czasie, prowadząc do końcowego, niespodziewanego zwieńczenia. Ze wszystkich książek z tej serii, które do tej pory przeczytałam, uważam, że "Dolina umarłych" dochodzi do jednego z najbardziej zaskakujących wniosków.

Gerritsen wie, jak utrzymać zainteresowanie, zaangażowanie swoich czytelników, nawet po tym, jak już zorientujesz się, dokąd może cię zaprowadzić. Jest mistrzynią w opowiadaniu akcji i nie może konkurować z żadnym innym pisarzem kryminalnym, którego czytałam. Jeśli jesteś czytelnikiem poszukującym dreszczyku emocji, który lubi fabuły trzymające cię na krawędzi fotela, "Dolina umarłych" na pewno Cię nie zawiedzie. Polecam!

osoba Tess Gerritsen i jej twórczość są szalenie inspirujące w moich oczach odkąd przeczytałam wywiad z samym Stephanem Kingiem, który ciepło wypowiadał się o Gerritsen i jej pomysłach na medyczne kryminały: jako praktykująca w przeszłości internistka ma szeroko wiedzę na temat medycyny, a to w połączeniu z jej wyobraźnią daje mieszankę wciągających historii, pełną ciekawych, intrygujących postaci - nie inaczej jest w przypadku "Doliny umarłych"!

Stosunkowo wcześnie wiedziałam, że ta książka ma potencjał, by mnie porwać - pomijając fakt, że jest to thriller, a fanką tego gatunku jestem od dawna. Moją ulubioną bohaterką jest Maura Isles - odgrywa ona bardzo ważną rolę w książce, opisanai historia mocno kręci się wokół niej i tego, co przeżywa, a to pozwala lepiej się przyjrzeć czytelnikowi tej bohaterce i.... szczerze ją polubić!

Nie jest to klasyczna opowieść o morderstwie, w której Jane zaczyna prowadzić śledztwo, pojmuje sprawce i wszyscy żyją długo i szczęśliwie. Nic z tych rzeczy, Maura jest co prawda w samym centrum wydarzeń, ponieważ wszystko wskazuje na to, że jest.... jedną z potencjalnych ofiar zbrodni i sama pakuje się w śmiertelne niebezpieczeństwo. Dlatego ta historia jest tak ekscytująca, bo nie tylko ścigasz sprawcę, ale nagle jesteś ścigany!

Otwarcie powiem, że opisana historia jest ekscytująca! Nie było ani jednego miejsca, w którym mogłabym się choć trochę nudzić, może dlatego zeszło mi raptem kilka wieczorów na tą bądź co bądź całkiem opasłą książką? Jak wspomniałam na początku, byłam wciągnięta w książkę i nie mogłam jej odłożyć, aż w końcu ją skończyłam i zapytałam w duchu samą siebie - to już?

Z perspektywy czasu uważam jednak, że to trochę dziwne, że sprawie kryminalnej, w którą Jane była zaangażowana stosunkowo na wczesnym etapie w książce, nie poświęcono więcej uwagi - wtedy byłoby to chyba zbyt wiele odkryte, a cała intryga polegała na tym aby mylić tropy w oczach czytelnika. Podobało mi się również to, że różni ludzie, z którymi Maura miała do czynienia, byli tak trudni do rozgryzienia i nigdy tak naprawdę nie wiedziałam, co się dzieje w ich głowach. Ponieważ tak trudno jest ich ocenić, czytelnik zawsze ma się na baczności i prawie nigdy nikomu tak naprawdę nie ufa - poza jednym chłopcem, którego poznajemy dopiero później, a który od początku wydaje się mieć uczciwe zamiary;-)

Styl pisania autora jest lekki i szybki do czytania - i to pomimo tego, że w tym czy innym momencie rzuca w czytelnika jakimś medycznym terminem, co ma niejako wartość edukacyjną biorąc pod uwagę wiarygodność Gerritsen przez fakt o którym wspomniałam na początku - ma wykształcenie i praktykę w zakresie medycyny. Ale właśnie to czyni ją tak interesującą, bo mamy tu autorkę, która naprawdę zna się na medycynie, a nie tylko przyswoiła ją sobie w trakcie pisania książki, jest to widoczne w wielu momentach opisanej historii. Bardzo podobało mi się też zakończenie. Naprawdę mnie zaskoczyło, bo autorce po raz kolejny udało się nie trzymać czarno-białego sposobu myślenia, obarczonego uprzedzeniami, ale oderwać się od niego i tym samym uderzyć nim czytelnika po głowie z zaskoczenia i to w chwili, gdy wszystko wydaje sie jasne - nic więcej nie powiem aby nie psuć wam zabawy! Dzięki temu historia wydaje się jeszcze bardziej realna i prawdziwa.

Mój wniosek nie był dla moich znajomych i dla was też nie będzie zaskoczeniem: "Dolina umarłych" to najlepsza książka Tess Gerritsen jaką do tej pory przeczytałam, a nawet zasłużyła sobie na miejsce w szeregu moich ulubionych książek wszech czasów. Jest tak ekscytująca, że praktycznie przeczytałem ją za jednym zamachem, zajęło mi to raptem kilka dni. Nie spałam do późna w nocy, żeby ją skończyć, bo musiałam wiedzieć, czy Maura przeżyje! Jeśli lubicie czytać thrillery lub po prostu chcecie zagłębić się w ten gatunek, mogę tylko polecić książki Tess Gerritsen!

Czytałam już kilka książek Tess Gerritsen, więc spodziewałam się, że "Dolina umarłych" będzie taka jak inne: przyjemna lektura, ale nic specjalnego. Jednak książka naprawdę mnie zaskoczyła.

Pod wieloma względami "Dolina umarłych" wydaje się być kilkoma powieściami zawartymi w jednej, połączona tajemniczymi szczegółami, które ujawniają się dopiero po przeczytaniu ostatnich stron. Tess Gerritsen wie, jak układać wątki w swoich powieściach lepiej niż większość autorów. Skrupulatnie układa fabułę, a jednocześnie tempo utrzymywane jest na wysokim poziomie. Historia "Dolina umarłych" dotyczy przede wszystkim dr Maury Isles, patologa sądowego. Podczas gdy większość serii Tess Gerritsen skupia się na pracy, jaką wykonuje ona wraz z detektyw Jane Rizzoli z bostońskiego wydziału zabójstw, ta powieść obraca się wokół osobistej strony życia Maury. Implikacje, które wynikają z jej podejrzanego romansu z księdzem, są punktem wyjścia dla tej historii. Maura bierze udział w konferencji medycznej w Wyoming. Impulsywna wycieczka na narty zamienia się w ekstremalne doświadczenie, pełne grozy i ostatecznie, pozostaje więcej pytań niż odpowiedzi. Po powrocie do Bostonu, koleżanka i przyjaciółka Maury, Jane Rizzoli, wyrusza do Wyoming i prowadzi poszukiwania Maury, gdyż dr Isles nie wróciła do domu po swojej konferencji.

W każdej powieści Tess Gerritsen, Gerritsen staje się autorytatywnym głosem na wybrany przez siebie temat. W "Dolinie umarłych" Gerritsen kładzie podwaliny pod nikczemną historię o poligamii w opuszczonym, odizolowanym kultowym miasteczku niedaleko Jackson w Wyoming. Czytelnicy przyzwyczaili się do tego, że każda powieść z Rizzoli i Isles jest pełna zwrotów akcji. W rzeczywistości, ta wydaje się mieć ich tak wiele, że jeśli czytelnik nie nadąża, może dostać zawrotu głowy od ilości zwrotów akcji, które Gerritsen tak wspaniale tworzy. Kiedy jedna część historii dobiega końca, otwiera się kolejna, prowadząc bohaterów i czytelnika nową ścieżką, pełną kolejnych intryg i pytań.

Ojciec Daniel Brophy i Anthony Sansone, dwie męskie postacie, które rywalizowały o miłość i uwagę Maury w poprzednich książkach z tej serii, pojawiają się ponownie w "Dolinie umarłych". Wyrwanie dr Isles z jej zawodowego środowiska i normalnego otoczenia Bostonu nie tylko nie utrudnia fabuły, ale daje Gerritsen wyjątkową szansę, zobaczyć różne aspekty postaci, które pokochaliśmy, poza ich naturalnym środowiskiem. Liczne zwroty akcji zbiegają się w czasie, prowadząc do końcowego, niespodziewanego zwieńczenia. Ze wszystkich książek z tej serii, które do tej pory przeczytałam, uważam, że "Dolina umarłych" dochodzi do jednego z najbardziej zaskakujących wniosków.

Gerritsen wie, jak utrzymać zainteresowanie, zaangażowanie swoich czytelników, nawet po tym, jak już zorientujesz się, dokąd może cię zaprowadzić. Jest mistrzynią w opowiadaniu akcji i nie może konkurować z żadnym innym pisarzem kryminalnym, którego czytałam. Jeśli jesteś czytelnikiem poszukującym dreszczyku emocji, który lubi fabuły trzymające cię na krawędzi fotela, "Dolina umarłych" na pewno Cię nie zawiedzie. Polecam!