Czarny dziennik kata. Wspomnienia Andre Obrechta, który wykonał 322 egzekucje

Jak opisać tych, którzy zajmują się zabijaniem jako zawodem? Co kryje się w umyśle kata? Kim jest, jakie jest jego życie codzienne, jakie ma myśli o swojej pracy? Jak radzi sobie z odbieraniem życia na co dzień? Na te pytania można znaleźć odpowiedzi w książce "Czarny dziennik kata" oraz "Dynastia katów".

Andr Obrecht, który przez trzy dekady związany był z zawodem kata, dzieli się swoim doświadczeniem jako formą autoterapii. Pisząc "Czarny dziennik kata", próbuje oswoić swoje przeżycia i nadać im sens poprzez słowa. Rola kata, podobnie jak temat śmierci, pozostaje tematem tabu. Dlaczego ktoś decyduje się na taką karierę? Kim jest kat w swojej wyjątkowości? Obrecht zauważa, że na świecie jest tylko dwóch "uprawnionych" do odbierania życia: Bóg i kat, co nazywa swoim prawem i obowiązkiem. Jednocześnie bohaterowie książki twierdzą, że cenią sobie spokój i nie pragną być rozpoznawani jako kaci w swoim codziennym otoczeniu. W grę wchodzi fascynacja, ale i obawa przed odwetem czy krytyką przeciwników kary śmierci. Odpowiedzi na te kwestie czytelnik znajdzie na stronach książki.

Kaci opowiadają o swojej wierze w słuszność wykonywanej pracy. Widzą w niej nie tylko karę, ale i sprawiedliwość za krzywdy wyrządzone przez skazańców ofiarom przestępstw. Podkreślają znaczenie precyzji i profesjonalizmu w wykonywaniu wyroków, choć przejawia się tu też ich paranoiczne nastawienie wobec reakcji otoczenia. Książka przedstawia kata również jako człowieka - istotę z własnymi zasadami, przyjemnościami i życiem rodzinnym.

Duża część książki poświęcona jest postaciom przestępców, takich jak seryjny morderca kobiet Henri Landru, znany jako Sinobrody, czy Marcel Petiot, lekarz oskarżony o 63 zabójstwa, choć skazany jedynie za 27. Christian Ranucci, którego ostatnia egzekucja była również ostatnią w karierze Obrechta, także znajduje tu swoje miejsce. Jan Gołębiowski, psycholog kryminalny, zajął się analizą tych historii.

Książka jest nie tylko głęboką analizą psychologiczną, ale także próbą zrozumienia złożonej natury zawodu kata i personalnych wyzwań z nim związanych.