Bezdomność i bezdomni w opinii społeczeństwa polskiego

Książka „Bezdomność i bezdomni w opinii społeczeństwa polskiego” autorstwa doktora Rolanda Dobrzenieckiego-Łukasiewicza przybliża temat bezdomności z perspektywy przeciętnego obywatela, który zazwyczaj pozyskuje wiedzę o tej problematyce poprzez media, plotki i obserwacje codziennego życia. Publikacja skupia się na przedstawieniu szerokiej gamy analiz statystycznych, a także oferuje część teoretyczną, która bada, jak media i zawarte w nich informacje kształtują postawy społeczne wobec bezdomności. Poprzez przeprowadzone badania, autor prezentuje, jak polskie społeczeństwo widzi problem bezdomności, co niestety często prowadzi do zbiorowych negatywnych odczuć, stereotypizacji i przyznawania etykiet. Ważnym elementem książki jest również przedstawienie sposobu, w jaki media kreują obraz bezdomności i bezdomnych, co wpływa na język komunikacji o problemie. Niekiedy skutkuje to powstawaniem patologicznych i kryminalnych zachowań, wynikających z nieświadomości opartej na mitach i przestarzałych stereotypach.

W swojej książce, doktor Dobrzeniecki-Łukasiewicz analizuje kwestie bezdomności oraz los osób nią dotkniętych zarówno z punktu widzenia działań instytucjonalnych, jak i postaw indywidualnych. Autor zwraca uwagę na znaczenie akceptacji społecznej i wrażliwości jako kluczowych czynników w kształtowaniu różnorodnych form pomocy. W tym kontekście, wrażliwość społeczna okazuje się kluczowym elementem wpływającym na postawy ogółu. Przykładem ukazanym w książce jest projekt socjalny „Najpierw mieszkanie”, który z jednej strony stanowi cenną inicjatywę oferującą mieszkania dla osób bezdomnych jako podstawowe narzędzie wyjścia z sytuacji kryzysowej. Z drugiej strony, autor zauważa problem społeczny związany z niedoborem mieszkań dostępnych dla osób nie będących w sytuacji bezdomności, ale niemających środków na własne lokum.

Dobrzeniecki-Łukasiewicz zwraca uwagę na możliwość powstania animozji między tymi grupami. Wdrożenie projektu „Najpierw mieszkanie” może paradoksalnie zwiększać skalę antagonizmów, nasilać negatywne postawy już istniejące u ludzi z mieszkań wobec bezdomnych. Jak wykazują badania autora, te postawy często opierają się na stereotypach i uprzedzeniach pogłębianych przez obecnie panujące kryzysy.