Baśniowa opowieść (wydanie ilustrowane)

Niektóre z dzieł spod pióra mistrza Stephena Kinga z ostatnich lat zostają już bardziej klasyfikowane jako gatunek fantasy aniżeli horror. Wraz z „Baśniową opowieścią” trend ten jest utrzymany, a King poszedł nawet w kierunku baśni.

Na początku wszystko przypomina nam typową powieść Kinga. Nakreśla on typową małomiasteczkową scenerię i opowiada historię swojego bohatera - utrata matki w dzieciństwie, życie z ojcem alkoholikiem - młody Charlie nie ma łatwo, ale rozwija się znakomicie (wysportowany, popularny, inteligentny). Ojciec bierze się w garść i kiedy Charlie ma 17 lat panuje spokój, radość i szczęście - właściwie to już jest bajkowe i kiczowate - ale przede wszystkim jest to wielka sztuka opowiadania Kinga. Kilkanaście stron książki i już ma się ochotę non stop czytać. Nie potrzeba dużo akcji, po prostu fajnie jest towarzyszyć młodemu Charliemu na ulicach jego miasteczka i przeżywać wraz z nim jego życiowe trudności.

Spotkanie Charliego ze starszym panem Bowditchem i jego psem Radarem dramatycznie zmienia spokojną egzystencję Charliego. Na łożu śmierci starzec wyjawia mu tajemnicę innego, dziwnego świata i zaczyna się przygoda. Ten inny świat mógł być kiedyś bajkowym królestwem - ale kiedy Charlie go odwiedza, zło już dawno przejęło władzę i świat jest skazany na zagładę. Mieszkańcy liczą na przepowiednię o księciu, który ich uratuje i w ten sposób Charlie ma zadanie! Musi się szybko i boleśnie nauczyć, że ratowanie świata nie jest takie proste, nawet w bajce.

Dopóki podróż w klimacie fantasy naprawdę zaczyna się w książce, trzeba być cierpliwym, ponieważ King przez dłuższą część powieści opowiada historię Charliego, jego ojca i pana Bowditcha. Dla mnie było to bardzo ważne, bo pozwala bardziej zrozumieć podróż Charliego w świecie fantasy. Następnie, gdy zaczyna się przygoda Charliego byłem zachwycony. Potrafiłem się bardzo zaangażować w przygodę, gdyż King pobudza pracę wyobraźni poprzez bardzo dokładne opisy. W żadnym momencie podczas czytania nie czułem, że czegoś nie wiem. 

Uważam, że wszystkie postacie są dobrze rozwinięte, zwłaszcza Charlie. Bardzo podobał mi się jego rozwój z chłopca do mężczyzny, a trzeba przyznać, że Stephen King ma smykałkę do młodocianych bohaterów. Uwielbiałem też więź łączącą Charliego z psem Radarem, który nigdy nie opuszcza jego boku i towarzyszy mu w jego przygodach.

Stephen King jak zawsze w swoich książkach zajmuje się własną przeszłością. Jak wiadomo, chodzi tu o alkoholizm, II wojnę światową i rolę Niemców, ale także o bardziej znane wydarzenia, takie jak zmiany społeczne w USA. Często pojawiają się też nawiązania do innych książek, które Stephen King bardzo umiejętnie wplata w swoje opowieści.

Książka charakteryzuje się sztuką narracyjną Stephena Kinga, za pomocą której lubi on dużo i wyczerpująco opowiadać o światach, które czytelnik pozna w tej książce. W niektórych książkach myślę, że King przesadza do tego stopnia, że zapomina się o głównym wątku z powodu całej "wszechogarniającej" fabuły. W tej książce w ogóle tak nie jest. Mimo, że wejście naszego głównego bohatera do dziwnego świata trwa dość długo, Charlie jest bardzo znajomy czytelnikowi i wzbudzi sympatię u niejednego odbiorcy.

Stephen King potrafi być dość brutalny i krwawy w opisie niektórych zdarzeń, dlatego w moich oczach ta książka nie nadaje się dla niepełnoletnich lub bardzo wrażliwych czytelników. To bajka dla dorosłych odbiorców.

Podsumowanie

Podobała mi się wyprawa Stephena Kinga w świat baśni. „Baśniowa opowieść” urzeka kunsztem narracyjnym autora, któremu po raz kolejny udało się stworzyć piękny świat. Książka ta zawiera również wiele nawiązań do innych książek i bajek, które bardzo dobrze pasują do całości i w jakiś sposób kształtują książkę.

Stephen King w swojej powieści „Baśniowa opowieść” zabiera czytelników w wyjątkową podróż, która łączy klasyczne elementy baśni z głębokimi refleksjami na temat dzieciństwa, dojrzewania i więzi. To książka, która różni się od mrocznych thrillerów i horrorów, z których autor jest najbardziej znany, ale wciąż ma w sobie tę nieuchwytną magię, która sprawia, że przenikamy do innych wymiarów, gdzie granica między snem a rzeczywistością zaczyna się zacierać.
Charlie to nastolatek, który w wyniku rodzinnej tragedii i problemów z ojcem został zmuszony do szybszego wejścia w dorosłość. Gdy spotyka tajemniczego staruszka, Pana Bowditcha, odkrywa nie tylko sekretną drogę do magicznej krainy, ale także staje się opiekunem jego starego, schorowanego psa – Radara. To właśnie z Radarem Charlie nawiązuje więź, która odgrywa kluczową rolę w jego emocjonalnym życiu i w rozwoju fabuły. Radar, mimo swojego wieku i problemów zdrowotnych, staje się dla chłopca symbolem miłości, lojalności i nadziei. Relacja Charliego z psem przypomina o niewinności i prostocie, które często tracimy w dorosłym życiu, a które są tak bliskie dzieciństwu. King pięknie opisuje sceny, w których Charlie opiekuje się Radarem, pokazując, jak troska o zwierzę może być formą terapii i odskocznią od trudów codzienności. To, co zaczyna się jako obowiązek, przeradza się w głęboką przyjaźń, pełną zrozumienia i współczucia.

King doskonale uchwycił tę subtelną, emocjonalną relację, przypominając, jak ważne są więzi ze zwierzętami w naszym życiu. W książce pojawia się silny sentyment do dzieciństwa, gdzie pies często bywa pierwszym przyjacielem, powiernikiem tajemnic i towarzyszem przygód. To właśnie Radar przypomina Charlie’emu o dziecięcej radości, poczuciu bezpieczeństwa i bezwarunkowej miłości, którą tak trudno znaleźć w świecie dorosłych.
„Baśniowa opowieść” to nie tylko książka o magii i fantastycznych przygodach, ale także o miłości, lojalności i oddaniu, które może istnieć między człowiekiem a zwierzęciem. King, z właściwą sobie wrażliwością, pokazuje, że nawet w najciemniejszych momentach, więź z psem może być światłem, które prowadzi nas do przodu, przypominając o tym, co w życiu naprawdę ważne.

„Baśniowa opowieść” to, jak sam tytuł wskazuje, oryginalne ujęcie przez Stephena Kinga klasycznej bajki. Oczywiście dostajemy też wszystkie uwielbiane elementy z powieści mistrza grozy - głębokie postacie, przemyślane wątki, brutalne, niepokojące i piękne opisy. Coś w rodzaju współczesnej „Alicji w Krainie Czarów” czy „Czarnoksiężnika z Krainy Oz”. Jednocześnie z powieści sączy się miłość do literackiego uniwersum Lovecrafta. Czytając „Baśniową opowieść” nie raz miałam wrażenie, że czytam coś z kategorii young adult, ale zupełnie mi to nie przeszkadzało. 

Pierwsze 200 stron to najpiękniejsze słowa, jakie Stephen King kiedykolwiek napisał. Potrafiły uderzyć w najgłębsze rejony mojej wrażliwości. W cudowny sposób traktuje o przemijaniu, żalu, odpowiedzialności i nadziei. To także moment, w którym pan i jego pies zakochują się w sobie od pierwszego wejrzenia. To było dla mnie ujmująco piękne. Dalsza część książki przybiera bardziej fantastyczną otoczkę, ale w końcu „Baśniowa opowieść” to fantastyka. Wszyscy przecież na to czekaliśmy.

W tej historii wyróżniłabym trzy wyraźne wątki. Pierwsza z nich kręci się wokół domu. Wokół tego domu kręcą się bohaterowie i fabuła. Jest to moja ulubiona część chyba dlatego, że to właśnie tutaj rozwijają się postacie i dawały się poznać. Drugi wątek dotyczy zadania, jakie wyraźnie uformowało się w umyśle Charliego. To determinacja Charliego, by osiągnąć swój cel mimo przeszkód, które stają na jego drodze. Jest to również odkrycie dla Charliego i dla nas innego swiata. Wreszcie ostatni wątek to zagrożenie. Na końcu opowieści pojawia się niebezpieczeństwo dla Charliego i mieszkańców innego świata. Czas pokazać swoją odwagę, swój honor i swoje rycerstwo... albo i nie. Bo Charlie to nie książę prosto z Disneya, a „Baśniowa opowieść” to nie dziecięca bajka. Spodziewajcie się więc odrobiny grozy na końcu.

Książki Stephena Kinga dzielą się według mnie na dwa typy. Po pierwsze, krótkie opowiadania, z niewielką ilością bohaterów, które szybko przechodzą do sedna sprawy i które nie mają bardzo skomplikowanej konstrukcji. Te drugie, które bardziej darzę sympatią, dłuższe historie, czasem na przestrzeni kilku tomów, które żeby przeczytać, to zajmują masę czasu, z pierdyliardem bohaterów którym przydarza się mnóstwo przykrych i mniej przykrych sytuacji.

Tutaj wydawało mi się, że jest to mieszanka obu tych elementów i czasami miałam wrażenie, że niektóre wątki zbyt szybko zmierzają do końca. Są jeszcze pewne niejasności i pytania bez odpowiedzi w „Baśniowej opowieści”, co jest rzadkością w twórczości Stephena Kinga (jak te cholerne schody na przykład). Domyślam się, że odpowiedzi mogą pojawić się w jakiejś kontynuacji, o ile to w ogóle możliwe.

Jeśli chodzi o opus magnum Stephena Kinga, a więc „Mroczną Wieżę”, „Baśniowa opowieść” jest pełna odniesień do tej serii, więc miłośnicy historii z Ostatnim Rewolwerowcem będą mieli dodatkową frajdę. Niemniej jednak, moim zdaniem, nie jest konieczne przeczytanie „Mrocznej Wieży”, aby docenić „Baśniową opowieść”.

Reasumując, „Baśniowa opowieść” to naprawdę właściwa pozycja, jeśli jesteś zainteresowany tym, do czego zdolny jest Stephen King, a może nie chcesz od razu zanurzać się w najmroczniejsze zakamarki jego umysłu ?