Bal w operze

Latem 1936 roku Julian Tuwim rozpoczął pracę nad swoim wybitnym dziełem „Bal w Operze”, nie przypuszczając, że stanie się ono jednym z najważniejszych utworów literatury polskiej. Równie nieoczekiwana była historia jego publikacji, która okazała się równie intrygująca jak sam poemat. Gdy kończył swoje dzieło, odnosząc się do proroctwa z Objawienia św. Jana słowami: „I owszem, przyjdź, Panie Jezusie!”, wiedział już, że skutecznie oddał swoje przekonania w sposób zarówno zdecydowany, jak i artystycznie spójny.

Z upływem czasu „Bal w Operze” wyrósł na kluczowe dzieło w badaniach twórczości Tuwima oraz jego poglądów politycznych i światopoglądowych. Tuwim zmagał się z pogodzeniem swojej tożsamości – jako Żyda znającego polski język z taką biegłością jak Kochanowski oraz jako Polaka boleśnie odczuwającego polityczne i społeczne napięcia przedwojennej Polski. Paradoksalnie, powołał do życia dzieło, które swoją treścią i głębią sięga daleko poza doraźne problemy i tematy publicystyczne.

Ta wyjątkowo przenikliwa satyra polityczna otrzymała współcześnie miejsce w ramach całkowicie odmiennych niż te sugerowane tradycyjnym szkolnym podejściem do odbioru literatury, oferując nowe, intelektualne oraz literackie interpretacje.