Autorytety. Chrzanowski

Roman Graczyk, podejmując się napisania biografii profesora Wiesława Chrzanowskiego, sięgnął po szeroko zakrojony materiał źródłowy. W swojej pracy wykorzystał m.in. pisemne dzieła samego Chrzanowskiego, obejmujące zarówno jego wczesne, ideowe teksty młodzieńcze, jak i późniejsze publikacje. Sięgnął również po dokumenty znajdujące się w archiwach IPN, które zawierają materiały dotyczące śledztw, procesów i inwigilacji, jakim profesor był poddawany, a także proces lustracyjny oraz zeznania jego przyjaciół i kolegów. Wreszcie, autor posiłkował się wspomnieniami i relacjami świadków jego życia.

Według Graczyka, Wiesław Chrzanowski wyróżniał się nieschematycznym podejściem do życia. Chociaż identyfikował się jako narodowiec, mocno podkreślał znaczenie elementów, które wykraczają poza partyjny rygor i schematyczne myślenie. Był katolikiem, który wierzył w prawo katolicyzmu do publicznej obecności, nie czynił tego jednak na pokaz, a jego wiara nie była podporządkowana chwilowym modom. Chociaż przed wybuchem Powstania Warszawskiego w sierpniu 1944 roku był jego przeciwnikiem, to jednak wziął w nim udział i został ranny w walkach.

W roku 1980 został jednym z doradców rodzącej się ,,Solidarności", a dziewięć lat później zakładał Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe, partie, która miała integrować tradycję narodową z tradycją chadecką. W wyborach w roku 1991 wszedł do Sejmu z ramienia AWS i objął stanowisko marszałka izby. Przez całe życie Wiesław Chrzanowski koncentrował się na wypełnieniu swej misji, której celem było zrealizowanie testamentu tych, którzy nie doczekali wolnej Polski, i tej misji pozostawał wierny.