Zbigniew Nowak - sylwetka autora

Celebrując swoje osiemdziesiąte urodziny, został nazwany w Księdze Pamiątkowej jako „Terrae Leopoliensis fillius, Terrae Gedanesis civis”. Przyszedł na świat w 1927 roku we Lwowie i łączy go silna więź z ziemią lwowską. W dzieciństwie, między 1930 a 1940 rokiem, mieszkał w Mostach Wielkich na terenie dzisiejszej Ukrainy, gdzie jego ojciec był zatrudniony w Szkole Policyjnej. To niewielkie kresowe miasteczko stało się potem tematem jego książki „Od Augustowa do Mostów Wielkich. Szkice z dziejów kresowego miasteczka 1549–1945”, za którą miasto Mosty Wielkie przyznało mu honorowe obywatelstwo. Tę zaszczytną godność potwierdzono oficjalnym dyplomem, który wręczył mu Konsul Generalny Ukrainy w Gdańsku 29 sierpnia 2008 roku w gdańskim Dworze Artusa.

Lata 1940–1946 spędził na Syberii, gdzie został zesłany. Po zakończeniu zesłania i niemożności powrotu do rodzinnego Lwowa, teraz już częścią Związku Radzieckiego, osiedlił się w Krzeszowicach. Tam również kontynuował edukację, nadrabiając stracony czas. Zdobył maturę w Liceum Bibliotekarsko-Księgarskim w Krakowie i ukończył studia I stopnia z filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował swoją edukację, uzyskując tytuł magistra i doktora na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, a habilitował się na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie w 1990 roku otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Swoją karierę zawodową rozpoczął 15 maja 1954 roku w Bibliotece Miejskiej w Gdańsku, która obecnie funkcjonuje jako Biblioteka Gdańska PAN, pełniąc funkcję jej dyrektora w latach 1981–1997. Od 1974 roku pracował jako nauczyciel akademicki w Zakładzie Nauk o Książce Uniwersytetu Gdańskiego. Jest autorem licznych prac naukowych, z których wiele dotyczyło nauki o książce oraz literatury staropolskiej.