Wacław Potocki - sylwetka autora

Data i miejsce urodzenia:

9 Lipca 1696

Data i miejsce zgonu:

9 Lipca 1696

Wacław Potocki był wybitnym przedstawicielem polskiego baroku, pełniącym wiele funkcji publicznych w XVII wieku. Znany przede wszystkim jako poeta, epik i satyryk, Potocki pochodził z rodziny szlacheckiej związanej z braćmi polskimi, posługującej się herbem Szreniawa. Jego dziadek Jan posiadał majątek Łękorz w powiecie bieckim, który sprzedał, aby zakupić inne posiadłości takie jak Łużna i Leszczyny.

Potocki zdobył wykształcenie prawdopodobnie w zborze braci polskich w Raciborsku. Już w młodym wieku brał udział w kampaniach wojennych na Ukrainie, a po śmierci ojca i dziadka zajmował się zarządzaniem rodzinnym majątkiem. W 1646 roku razem z braćmi podzielił ojcowiznę, a w 1648 poślubił Katarzynę Morsztynównę, z którą mieszkał w Łosiach.

Podczas potopu szwedzkiego Potocki, jak wielu arian, początkowo popierał Karola Gustawa, ale później przeszedł na stronę Jana Kazimierza. W 1658 roku, po konstytucji sejmu przeciwko arianom, Wacław i jego bracia przeszli na katolicyzm, co powodowało liczne konflikty, zarówno społeczne, jak i prawne.

Wacław Potocki pełnił funkcję sędziego skarbowego województwa krakowskiego od 1667 roku, a później podstarościego bieckiego. Był również zaangażowany w obronę kraju podczas kolejnych konfliktów zbrojnych, w tym z Turcją w 1672 roku. Jako poeta, Potocki zasłynął z satyr, romansów i poezji religijnej. Jego twórczość cechuje antyklerykalizm i była uznawana przez Aleksandra Brücknera za jedno z najbardziej oryginalnych wcieleń polskiego geniuszu poetyckiego.

Chociaż jego utwory były cenione, za życia wydano tylko niewiele jego prac, wśród nich "Poczet herbów" oraz kilka panegiryków. W innych aspektach jego życia osobistego, Potocki zmagał się z licznymi sporami sądowymi, zwłaszcza związanymi z problemami rodzinnymi i majątkowymi.

Pod koniec życia, po śmierci swoich dzieci, Wacław Potocki był pod opieką synowej Aleksandry. Ostatecznie zmarł w 1696 roku w Łużnej, a jego ciało spoczęło w podziemiach klasztoru franciszkańskiego w Bieczu. Mimo licznych wyzwań życiowych, jego dziedzictwo literackie pozostało znaczącym wkładem w polską kulturę i historię.