V.S. Naipaul - sylwetka autora

Brytyjski autor prozy i eseista, który zdobył nagrodę Nobla w literaturze w 2001 roku, urodził się 17 sierpnia 1932 roku w Chaguanas koło Port-of-Spain na Trynidadzie i Tobago. Pochodził z rodziny hinduskich imigrantów z północnych Indii, należących do kasty braminów. Jego ojciec, Seeperesad Naipaul, pracował jako korespondent dla "Trinidad Guardian" oraz sam był pisarzem, co stanowiło inspirację dla przyszłego noblisty. Naipaul edukował się najpierw w Queen’s Royal College w Port-of-Spain, a zdobyte w 1950 roku stypendium na Oksfordzie umożliwiło mu dalsze studia w Anglii, które zakończył w 1953 roku.

Po ukończeniu studiów, Naipaul pracował w latach 1954-1956 dla BBC jako prezenter w Caribbean Voices, a między 1957 a 1961 jako krytyk literatury beletrystycznej w "New Statesman". Choć od 1950 roku mieszkał na stałe w Wielkiej Brytanii, miał zamiłowanie do podróży, odwiedzając Azję, Afrykę oraz obie Ameryki. Od lat 70. osiedlił się w Wiltshire, niedaleko Stonehenge. Jego literacka kariera zaczęła się od powieści osadzonych w realiach brytyjskiej kolonii na Trynidadzie i Tobago, w tym „Masażysta cudotwórca” (1957) i „Wybory w Elwirze” (1958). Międzynarodowe uznanie zdobył dzięki powieści „Dom pana Biswasa” (1961), w której przedstawił Anglię z perspektywy przybysza z kolonii.

W późniejszych latach jego twórczość zyskiwała coraz bardziej pesymistyczny wydźwięk, eksplorując tematykę poszukiwania tożsamości po opuszczeniu ojczyzny. Twórczość Naipaula często porównuje się do dzieł Josepha Conrada. Jego książki, takie jak „Partyzanci” (1975) i „Zakręt rzeki” (1980), mają często charakter polityczny. W ostatnich latach publikował również dzieła autobiograficzne, takie jak „The Enigma of Arrival” (1987) i „A Way in the World” (1994).

Naipaul był także autorem licznych esejów i literatury faktu, które stanowiły owoc jego podróży. W latach 80. XX wieku interesował się „Solidarnością” i pisał o niej z życzliwością. Jego prace zbadały również islamski fundamentalizm w krajach takich jak Indonezja, Iran, Malezja i Pakistan, co znalazło wyraz w książkach „Among the Believers” (1981) i „Poza wiarą” (1998). Akademia Szwedzka, przyznając mu Nagrodę Nobla, wyróżniła jego twórczość za „nieprzekupne badania, które zmuszają nas do dostrzeżenia obecności przemilczanej historii”.

W 1990 roku Naipaul został uhonorowany tytułem szlacheckim. Pisał wyłącznie po angielsku i często podkreślał, że "prawdziwą ojczyzną jest jego język, a domem angielszczyzna". Zmarł 11 sierpnia 2018 roku w Londynie.