Teresa Remiszewska - sylwetka autora

Teresa Remiszewska-Damsz, urodzona 19 czerwca 1928 roku w Międzychodzie, zmarła 2 marca 2002 roku, była wybitną polską żeglarką, instruktorem żeglarstwa, jachtowym kapitanem żeglugi wielkiej oraz członkiem Rady Harcerskiego Kręgu Morskiego. Uważana jest za pionierkę samotnego żeglarstwa kobiecego w Polsce. Była córką Jadwigi i Kazimierza Remiszewskich i miała dwie starsze siostry. W czasie okupacji uczęszczała na tajne komplety, a po wojnie ukończyła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Po ślubie zamieszkała w Nowej Hucie w 1948 roku, a od 1965 roku osiedliła się ponownie w Gdyni, gdzie podjęła pracę w Stoczni im. Komuny Paryskiej. W 1970 roku została uhonorowana nagrodą "Rejs Roku" za pierwszy polski kobiecy samotny rejs po Bałtyku. Jako pierwsza Polka uczestniczyła w 1972 roku w Transatlantyckich Regatach Samotnych Żeglarzy OSTAR na jachcie "Komodor", stając się czwartą kobietą w historii żeglarstwa, która samotnie przepłynęła Atlantyk. Jej oceaniczne przygody zostały opisane w książce "Z goryczy soli moja radość".

Na przełomie lat 70. i 80. Teresa Remiszewska-Damsz pracowała w redakcji pisma "Żagle i jachting motorowy". Była członkinią NSZZ "Solidarność", gdzie aktywnie działała w komisji ochrony środowiska przy Krajowej Komisji Porozumiewawczej. Po wprowadzeniu stanu wojennego została zatrzymana 23 grudnia 1982 roku, a następnie aresztowana od 24 grudnia 1982 do 21 marca 1983 roku. Ostatecznie postępowanie przeciwko niej zostało umorzone w 1983 roku. Pod pseudonimem Urszula Karpińska przetłumaczyła na polski wydaną w podziemiu książkę Normana Daviesa "Biały orzeł, czerwona gwiazda".