Szymon Szymonowic - sylwetka autora

Polski poeta i humanista okresu renesansu. Jest twórcą słowa "sielanka", określającego specyficzny gatunek literacki. Jego ojciec, Szymon z Brzezin na Mazowszu, był wszechstronnym uczonym, pełniącym funkcje rektora w szkole katedralnej we Lwowie, radnego miasta, a także krawca i kupca. Matka poety to Katarzyna ze Śmieszków Gajzlerowa. Alternatywna wersja sugeruje, że był synem rusina Szymona z Brzeżan.

W latach 1570-1575 uczęszczał do szkoły katedralnej we Lwowie. W 1575 roku rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej w dziedzinie sztuk wyzwolonych, gdzie jego nauczycielami byli Jakub Górski, Stanisław Sokołowski i Marcin z Ujazdowa. W 1577 roku otrzymał tytuł bakałarza sztuk, a później kontynuował edukację we Francji i Belgii, co miało miejsce najpewniej zimą na przełomie 1580/1581 roku. Po powrocie do Polski, przed 1583 rokiem, osiedlił się we Lwowie, pracując jako edukator. Tam zaprzyjaźnił się z Janem Ursynem Niedźwieckim i Tomaszem Dreznerem.

Od 1586 roku nawiązał współpracę z Janem Zamoyskim, którego uwieczniał w swojej poezji. Był współzałożycielem Akademii Zamojskiej, której działalność ruszyła w 1595 roku. Dzięki Zamoyskiemu zdołał uzyskać w 1590 roku na sejmie tytuł szlachecki, herb Kościesza z odmianą oraz przydomek Bendoński. W tym samym roku został mianowany poetą Sacrae Maiestatis Regiae, a papież Klemens VIII przesłał mu podobno laur poetycki za dedykację w postaci poematu "Joel propheta" z 1593 roku. Jego starania zaowocowały otwarciem w 1595 roku drukarni przy Akademii Zamojskiej.

W 1599 roku przeniósł się do Zamościa, opuszczając Lwów. W 1598 roku otrzymał dzierżawę kilku wiosek od kanclerza, w tym Czernięcina w powiecie krasnostawskim, dokąd często się udawał. Jednocześnie zajmował się zarządzaniem Akademią Zamojską i dzięki nauce własnej zdobył umiejętności medyczne, lecząc nawet syna hetmana Tomasza, którego wychowaniem zajmował się w latach 1601–1614. Osiadł na stałe w Czernięcinie, poświęcając się pracy literackiej. Utrzymywał korespondencję z zagranicznymi filologami, takimi jak Izaak Casaubon, Justus Lipsius, Caselius i Tomasz Segethe.

Zmarł 5 maja 1629 roku w Czernięcinie i pochowany został w Zamościu. Jego imponująca biblioteka trafiła do Akademii Zamojskiej. Rok jego śmierci symbolicznie zamyka okres polskiego renesansu. Najbardziej znane dzieło Szymonowica, "Sielanki", zostało wydane w 1614 roku w Zamościu. Zbiór ten zawiera 20 utworów, które są inspirowane dziełami Teokryta, twórcy sielanki, a także Wergiliusza i Jana Kochanowskiego. Szymonowic opublikował również dwa dramaty po łacinie: "Castus Joseph" (1587) i "Pentesilea" (1618).