Sangharakszita - sylwetka autora

Dennis Lingwood, urodzony w 1925 roku w południowym Londynie, już w młodym wieku zafascynował się kulturami i filozofiami Wschodu. Mając zaledwie 16 lat, po lekturze „Sutry Diamentowej”, uświadomił sobie swoje buddyjskie przekonania. Podczas II wojny światowej, jako żołnierz, trafił na Sri Lankę, a później do Indii, gdzie pozostał po zakończeniu działań wojennych. Przez pewien czas prowadził życie wędrownego ascety, aż wstąpił do zakonu buddyjskiego w tradycji therawady, przyjmując imię Sangharakshita, co oznacza „chroniony przez wspólnotę duchową”.

Sangharakshita osiedlił się w Kalimpong na północy Indii, gdzie spotkał wielu kluczowych tybetańskich nauczycieli i podjął naukę pod ich kierunkiem. W niedługim czasie sam zaczął nauczać i pisać, stając się autorem około 50 publikacji, w tym książek z obszaru buddyzmu, tomików poezji, pamiętników oraz analiz zachodniej kultury z perspektywy buddyzmu.

Jego działalność przyczyniła się do odrodzenia buddyzmu w Indiach, szczególnie wśród społeczności byłych Niedotykalnych. Po dwudziestoletnim pobycie w Indiach, Sangharakshita wrócił do Anglii, gdzie w 1967 roku założył Przyjaciół Zachodniej Wspólnoty Buddyjskiej, znanych w Indiach jako Trailokya Bauddha Mahasangha Sahayak Gana (TBMSG). Rok później powstała Zachodnia Wspólnota Buddyjska.

Jego życiowa misja to budowanie mostów pomiędzy Wschodem a Zachodem, łącząc tradycję buddyjską z nowoczesnym podejściem zachodnim. Sangharakshita kładł nacisk na pełne zaangażowanie w życie duchowe, znaczenie przyjaźni duchowej i relację między buddyzmem a sztuką, propagując ideę „nowej społeczności” wspierającej duchowe cele.

W 1998 roku przekazał odpowiedzialność za Wspólnotę grupie swoich najbardziej doświadczonych uczniów, co zapoczątkowało międzynarodowy ruch buddyjski. Osiadł w Birmingham, gdzie kontynuował pracę literacką i nawiązywał osobiste relacje z ludźmi. Niestety, w 2000 roku częściowo stracił wzrok, co ograniczyło jego aktywność.