Richard P. Feynman - sylwetka autora

Data i miejsce urodzenia:

11 Maja 1918

Data i miejsce zgonu:

15 Lutego 1988

Richard Feynman, amerykański fizyk teoretyczny, zasłynął jako profesor California Institute of Technology. W latach 1935-1939 studiował fizykę na Massachusetts Institute of Technology, gdzie jego praca dyplomowa dotyczyła sił i naprężeń w molekułach. Fundamentalnym wynikiem tej pracy było sformułowanie znanego dziś twierdzenia Hellmanna-Feynmana. Po ukończeniu studiów, podjął naukę na Uniwersytecie Princeton, gdzie w latach 1939-1942 przygotował doktorat pod kierunkiem Johna Wheelera. Jego praca, zatytułowana "The Principle of Least Action in Quantum Mechanics", jest kluczowym wkładem w dziedzinę mechaniki kwantowej.

Feynman szybko zdobył reputację wybitnego fizyka teoretyka i został zaproszony do udziału w projekcie Manhattan, który miał na celu stworzenie amerykańskiej bomby jądrowej. W laboratorium w Los Alamos Hans Bethe powierzył mu kierowanie zespołem obliczeniowym, a Feynman uczestniczył w teście pierwszej bomby w lipcu 1945 roku. Po wojnie podjął pracę na Cornell University w Ithaca, a w 1951 roku został profesorem w California Institute of Technology w Pasadenie. Był także członkiem Narodowej Akademii Nauk w Waszyngtonie i londyńskiego Royal Society.

W 1962 roku Feynman wziął udział w 4. Międzynarodowej Konferencji Teorii Grawitacji w Jabłonnie pod Warszawą, gdzie spotkał się z innymi luminarzami nauki, takimi jak Paul Dirac. W 1965 roku, wspólnie z Shin'ichirō Tomonagą i Julianem Schwingerem, zdobył Nagrodę Nobla za prace nad relatywistyczną elektrodynamiką kwantową. Jego innowacyjna metoda rysowania diagramów Feynmana, która upraszczała obliczenia związane z oddziaływaniami cząstek, stała się podstawowym narzędziem w badaniach cząstek elementarnych.

Feynman odegrał również znaczącą rolę w komisji badającej przyczyny katastrofy promu Challenger w 1986 roku, zwracając uwagę na problem sztywnienia i kruszenia się uszczelek na mrozie. W raporcie końcowym komisji, w zdaniu odrębnym, skrytykował naciski wywierane przez władze NASA na inżynierów, co miało wpływ na zaistniałą tragedię.