Q-Hayashida - sylwetka autora

Choć o Q Hayashidzie wiemy niewiele i nawet jej prawdziwe imię pozostaje tajemnicą, z różnych wywiadów udało się zebrać informacje o jej dzieciństwie, stylu artystycznym i studiach. Już przed rozpoczęciem nauki na uniwersytecie postanowiła zostać mangaką. Początkowo próbowała swoich sił jako freelancer, wysyłając projekty do różnych magazynów. Sama wspomina, że jej styl był "okropny" przed studiami, a z trudem próbowała naśladować styl Dragon Ball autorstwa Toriyamy — nawet jeśli życie od tego zależało. Jej mama wielokrotnie podkreślała, jak zły jest jej styl, co zmotywowało ją do dalszego rozwoju.

Jej pierwsze prace zostały zaprezentowane w broszurze w szkole przygotowawczej do sztuki, do której uczęszczała. Nie przepadała jednak za większością zajęć, które skupiały się na tworzeniu czarno-białych szkiców gipsowych popiersi. Uważała, że ograniczają one twórczość przez narzucanie niekorzystnych kątów. Dlatego często opuszczała te zajęcia. Jednak po rozpoczęciu nauki na Uniwersytecie Narodowym Sztuk Pięknych i Muzyki w Tokio, gdzie specjalizowała się w malarstwie, jej styl artystyczny uległ poprawie. Mimo że nie była wzorową studentką, zauważyła niewielką różnicę między studiami a szkołą średnią. Nie przestawała rysować, co doprowadziło do jej dalszej ewolucji artystycznej. W 1999 roku zadebiutowała w Shogakukan Monthly Ikki, zaczynając pracę nad swoim najbardziej znanym dziełem, Dorohedoro.

Q Hayashida jest zafascynowana grami Dynasty Warriors, do tego stopnia, że zepsuła swoją konsolę PS2. Uwielbia także mangę Romance of the Three Kingdoms oraz inne dzieła, takie jak Shigurui, seria Omega Motofumi Kobayashi i Soten Koro Kinga Gonty. Chociaż lubi czytać Puripuri-ken podczas jedzenia, przyznaje, że nieco się tego wstydzi. Jest także fanką Akiry oraz dzieł Junji Ito i Kazuo Umezu. Przyznaje, że choć ma szerokie zainteresowania w zakresie różnych mang i gier wideo, jej preferencje często kierują się ku treściom dla chłopców, niezbyt widząc siebie w roli twórczyni mang shojo.

Proces pracy Q Hayashida nad każdym nowym rozdziałem zaczyna się od napisania około dziesięciu stron notatek, które zawierają szczegóły fabuły, projekty postaci i inne niezbędne elementy. Po przeanalizowaniu z redaktorem, tworzy bardziej szczegółowy plan fabuły oraz układ paneli. Ostateczny szkic powstaje po połączeniu dialogów i wstępnych rysunków. Choć lubi opracowywać szczegółowe szkice, często wolałaby od razu przejść do tuszowania stron. Dopóki nie zaczęła pracować nad Maken X, preferowała tworzenie strona po stronie, bez konkretnego planu fabularnego.

Według Hayashidy, projektowanie okładek tomów jest równie ważne jak sama manga, gdyż inaczej proces byłby monotematyczny. Wykonując je, korzysta z papieru kalkowego, a następnie dodaje teksturę i kilka warstw farb, co nadaje im charakterystyczny styl dorohedoro-esque.

Jako mangaka zadebiutowała w 1998 roku pracą Sofa-Chan, opowiadającą historię ducha mieszkającego na kanapie. Kolejnym projektem była seria Maken X Another, stworzona we współpracy z twórcą gier Atlus w latach 1999-2001 po wydaniu gry Maken X.