Krzysztof Boruń - sylwetka autora

Krzysztof Boruń, polski autor specjalizujący się w literaturze science-fiction, urodził się w Częstochowie 29 listopada 1923 roku i zmarł w Warszawie 22 maja 2000 roku. Jego twórczość obejmuje liczne eseje, felietony, artykuły oraz książki. Boruń pracował jako dziennikarz dla "Ilustrowanego Kuriera Polskiego" i "Tygodnika Demokratycznego". W latach 1982-1984 był redaktorem naczelnym dwumiesięcznika "Astronautyka i Postępy astronautyki". Jego zainteresowania dziennikarskie obejmowały psychologię, parapsychologię, socjologię, astronomię, cybernetykę oraz futurologię. Między 1943 a 1946 rokiem uczył fizyki i matematyki, a jako żołnierz Armii Krajowej brał udział w powstaniu warszawskim, działając w oddziale "Krybar".

Boruń był również znanym popularyzatorem astronomii, autorem cyklu "Kto, kiedy, dlaczego?". Był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Astronautycznego oraz Polskiego Towarzystwa Cybernetycznego. Od 1950 roku był związany z Towarzystwem Miłośników Astronomii. Jego debiut w literaturze science-fiction miał miejsce w 1953 roku, kiedy to wspólnie z Andrzejem Trepką opublikował powieść "Zagubiona przyszłość" na łamach "Ilustrowanego Kuriera Polskiego", a następnie w 1954 roku wydał ją w formie książkowej. Kontynuacje tej powieści, "Proxima" i "Kosmiczni bracia", razem tworzą kosmiczną trylogię.

W zbiorze opowiadań "Człowiek z mgły" znajdują się także dialogi z cyklu "Spór o fantastykę", które były prezentowane na antenie Polskiego Radia w programie "Popołudnie z młodością" pod koniec lat 60. Są to krótkie eseje dotyczące roli społecznej literatury science fiction, takie jak "Pod urokiem techniki", "Skrzydła Ikara", "Uczeń czarnoksiężnika" oraz "Archipelag utopii". Jego prace tłumaczono na język rosyjski, czeski, węgierski, niemiecki, ukraiński i japoński.

Dwie jego powieści z lat sześćdziesiątych, "Próg nieśmiertelności" i "Ósmy krąg piekieł", najpierw ukazały się w tłumaczeniach rosyjskich i ukraińskich, a w Polsce zostały wydane w latach siedemdziesiątych. Boruń, który od dwunastego roku życia był ateistą, pod koniec życia zaczął skłaniać się ku agnostycyzmowi, biorąc pod uwagę możliwość istnienia Boga. Refleksje te znalazły odzwierciedlenie w dwóch ostatnich książkach "W świecie zjaw i mediów. Spór o duchy" oraz "Na krawędzi zaświatów. Sporu o duchy ciąg dalszy". Poruszają one kontrowersyjne kwestie dotyczące religii i parapsychologii, w tym jasnowidzenia, cudownych uzdrowień, uznawanych objawień, życia po śmierci, reinkarnacji, istnienia duchów — zarówno dobrych, jak i złych. Boruń starał się wyjaśniać te zjawiska w kontekście współczesnej nauki, choć przyznawał, że niektórych z nich nie można w pełni zrozumieć. Pozostał otwarty na różne interpretacje, wierząc, że nauka w przyszłości znajdzie odpowiedzi na obecne tajemnice.