Kazimierz Brandys - sylwetka autora

Brat Mariana Brandysa był cenionym prozaikiem, eseistą oraz diarystą, pochodzącym z zasymilowanej rodziny żydowskiej. Przed wybuchem II wojny światowej ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie wojny mieszkał w Warszawie, a lata 1946-1960 spędził pracując w prasie kulturalnej, gdzie na początku jego twórczość była silnie związana z ideologią marksistowską. Angażował się aktywnie w rozwój literatury socrealistycznej i zadebiutował powieścią "Drewniany koń", w której ostro krytykował przedwojenną inteligencję.

Podczas odwilży października 1956 roku liczył na reformy w Partii, jednak w 1966 roku, rozczarowany brakiem zmian, zdecydował się opuścić PZPR. Od tego momentu stał się pisarzem opozycyjnym, w Polsce objętym zakazem publikacji. Gdy w kraju wprowadzono stan wojenny, przebywał w USA, a następnie osiedlił się na stałe w Paryżu, gdzie zakończył swoje życie.

Jego twórczość literacka ewoluowała z ideowej pewności ku jej podważeniu, co widoczne było w takich dziełach jak "Matka Królów" czy "Obrona Grenady". Ostatecznie odsunął się od tematyki politycznej, koncentrując się na zagadnieniach moralistycznych. Ta przemiana światopoglądowa szła w parze z formalną ewolucją jego pisarstwa. Zaczynał od socrealizmu i klasycznych powieści realistycznych, by później dążyć do esejo-prozy. Nowa forma eksponowała monolog wewnętrzny, zasadę strumienia świadomości oraz narracje, które kwestionowały tradycyjne wartości opisu.