Jun'ichirō Tanizaki - sylwetka autora

Japoński pisarz, który był brany pod uwagę do literackiej Nagrody Nobla w 1964 roku, pochodził z tokijskiej dzielnicy Nihonbashi. Urodził się w zamożnej rodzinie kupieckiej, która szybko popadła w trudności finansowe, co uniemożliwiło mu kontynuację opłacanych z własnych środków studiów. Szkołę średnią ukończył dzięki wsparciu nauczycieli i w 1908 roku rozpoczął naukę na Wydziale Literatury Japońskiej Cesarskiego Uniwersytetu Tokijskiego. Jednak w 1910 roku przerwał studia z powodu braku motywacji i środków finansowych.

Pisarz ten miał dobrą znajomość kultury i literatury europejskiej, których wpływy są widoczne w jego twórczości, chociaż jego największą pasją była klasyczna literatura japońska. Jego literacka kariera zaczęła się w 1910 roku, kiedy magazyn „Shinshichō” opublikował jego dramaty „Tanjō” (Narodziny) i „Zō” (Słoń) oraz opowiadanie „The Affair of Two Watches”.

Na początku swej kariery literackiej fascynował się estetyzmem, będącym w opozycji do japońskiego naturalizmu, oraz czerpał inspiracje z europejskiego satanizmu i dandyzmu. Później w jego twórczości pojawił się wpływ Oskara Wilde’a. Pisarz z entuzjazmem naśladował zachodni styl życia, nosił garnitur i grał na gitarze. Po trzęsieniu ziemi, które zniszczyło Tokio w 1923 roku, sądził, że miasto można by odbudować w stylu zachodnim. Jednak później doświadczył duchowej zmiany i zwrócił się ku kulturze japońskiej.

Niewielu pisarzy zdołało tak głęboko zbadać ciemne zakamarki ludzkich namiętności i pragnień. Żaden inny japoński twórca nie przyswoił tak dużej liczby elementów z dwóch często sprzecznych tradycji: japońskiej i zachodniej, starając się stworzyć istotną syntezę obu kultur. W jego twórczości, charakteryzującej się eksploracją tematów często uważanych za żenujące i niegodne opisu, znaleźć można poszukiwanie nietypowych przyjemności.

Tanizaki przetłumaczył klasyczną powieść „Genji monogatari” z XI wieku. Pierwsze wydania tego tłumaczenia pojawiły się w latach 1940–1942, a tekst był wielokrotnie poprawiany, aż do wydania ostatecznej wersji w 1964 roku, która liczyła 2200 stron.

W 1923 roku został członkiem Japońskiej Akademii Sztuki. W 1948 roku otrzymał Nagrodę Asahi.