Juliusz Wiktor Gomulicki - sylwetka autora

Polski pisarz i varsavianista, urodzony i żyjący w Warszawie, był synem znanego prozaika Wiktora Gomulickiego. Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim oraz wydział dyplomatyczno-konsularny na Akademii Nauk Politycznych. W czasie II wojny światowej został osadzony w obozach Grossborn i Sandbostel. Był członkiem komitetu redakcyjnego "Encyklopedii współczesnej PWN" oraz recenzentem w Państwowym Instytucie Wydawniczym. Pisarz ten korzystał z różnych pseudonimów, takich jak Krzysztof Dąbek, Teofil Jaroszewski, dr Franciszek Kawka i Antoni Zaleski. Dożył 97 lat.

W dorobku literackim tego autora znajdują się takie publikacje, jak "O starej i nowej Warszawie" wydana w 1952 przez Wiedzę Powszechną, czy "Trzysta lat książki o Warszawie (1643-1944)" z 1961 roku. Inne jego prace to "Uschła gałąź. O Józefie Lubomirskim (z Dubna), jego rodzinie i jego pamiętnikach" z 1975, oraz "Baudelaire a Hoene-Wroński: na marginesie nieznanego listu Baudelaire'a z 1854" opublikowana przez Muzeum Literatury w 1983. Jego późniejsze dzieła to m.in. "Kępa niezapominek. Przygoda z zagadkowym rękopisem Norwida" z Galerii "Parawany" w 1996 roku oraz "Podróże po Szpargalii: mieszaniny literacko-obyczajowe" wydane przez Więź w 2010 roku.