Jiří Franta - sylwetka autora

Jiří Franta to artysta, który umiejętnie eksploruje medium rysunku w różnorodnych formach. Angażuje się zarówno w działalność indywidualną, jak i kolektywną. Jest członkiem grupy artystycznej Rafani i współpracuje z Davidem Bohmem w autorskim duecie. Choć jego podstawowym medium jest rysunek, Franta nie ogranicza się wyłącznie do niego i systematycznie sięga po inne formy wyrazu, takie jak malarstwo, tworzenie obiektów i rzeźby. Przez różnorodne środki artystyczne analizuje tematykę tabu, mediów, władzy oraz samej sztuki, ukazując kanony malarstwa i aspekty scholastyczne z satyrycznym nastawieniem, które ma na celu demaskowanie wizualnie zdominowanej rzeczywistości.

W pracach z Bohmem Franta również posługuje się rysunkiem, stosując innowacyjne metody jego tworzenia. Można wspomnieć tutaj o nietypowych technikach, jak używanie motocykli, drżących liści czy koparek do kreowania wzorów na płótnie. Takie podejście sprawia, że rysunek staje się nie tylko obrazem, lecz także samym gestem artystycznym. Franta i Bohm stosują wymowne symbole, które przeplatają się z różnymi kontekstami – od romantyzmu po brzydotę i niezgrabność.

Jiří Franta nie kładzie dużego nacisku na indywidualizm, choć jednoznacznie jest wyjątkowym artystą. Warto zauważyć jego skłonność do współpracy z innymi twórcami, co wzmacnia efekt jego twórczości i pokazuje wartości płynące z syntezy wspólnej energii artystycznej. Udowodnił to na przykład podczas wystawy „Strach przed białym człowiekiem” w Galerii Krytyki, gdzie współpracował z Luďkiem Rathouskim, tworząc przestrzeń z rzeźbami wzbogaconą o kartonowe pudła i manipulacje formą.

Jego malarstwo i rzeźby również mają charakter autorefleksyjny, wykorzystując przerysowanie, ukryte komunikaty estetyczne oraz odniesienia do narracyjnej struktury komiksów. Prace Franta cechują moralizatorskie arabeski, które nie przyjmują mentorskiej postawy, lecz oferują wizualną krytykę wyłaniającą się z subtelnych wskazówek.

Całokształt twórczości Franta, niezależnie od tego, czy przejawia się indywidualnie, czy zespołowo, opiera się na analizie społecznych i kulturowych chorób. Artysta wykorzystuje rysunek jako narzędzie do szybkiego i bezpośredniego przekazywania idei, a jego podejście jest swobodną eksploracją różnych technik, z jednoczesnym zachowaniem racjonalnego namysłu i dogłębnej refleksji.