Jerzy Łukaszewicz - sylwetka autora

Ten wybitny operator obrazu, reżyser i scenarzysta rozpoczął swoją karierę w amatorskim ruchu filmowym AKF ŚLĄSK, aktywnie działając w latach 1962-1964. Ukończył prestiżowy Wydział Operatorski w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi w 1968 roku. Jego profesjonalna droga zaczęła się w 1971 roku, kiedy dołączył do zespołu KADR w PRF Zespoły Filmowe pod kierownictwem Jerzego Kawalerowicza. W 2006 roku Prezydent RP przyznał mu tytuł profesora w dziedzinie sztuk filmowych, a kilka lat później, w 2010 roku, został mianowany profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie Śląskim.

Pełnił rolę wykładowcy na Wydziale Operatorskim tej samej sławnej łódzkiej szkoły w latach 1968-1971, a od 1994 roku edukuje studentów na Wydziale Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Jako operator obrazu stworzył ponad 15 filmów fabularnych, w tym tak znane tytuły jak "Dolina Issy" reżyserii T. Konwickiego, "Spotkanie na Atlantyku" J. Kawalerowicza czy kultowe obrazy J. Machulskiego: "Vabank I", "Vabank II", "Seksmisja" i "Kingsajz". Jego reżyserski debiut przypadł na film "Przyjaciel wesołego diabła" z 1984 roku. Następnie, jako scenarzysta i reżyser, stworzył pięć dodatkowych filmów fabularnych oraz pięć seriali telewizyjnych, takich jak "Tajemnica Sagali" i "Słoneczna włócznia", współtworzony z ARD i MDR z Niemiec.

Jego nazwisko widnieje również pod cyfrową rekonstrukcją dzieł Andrzeja Wajdy, takich jak "Panny z wilka", "Człowiek z marmuru", "Człowiek z żelaza", "Krajobraz po bitwie", czy "Kronika wypadków miłosnych". Filmy, przy których pracował, zyskały uznanie na renomowanych festiwalach filmowych zarówno w kraju, jak i za granicą, między innymi na FPFF w Gdyni, w Los Angeles (nagroda Emmy), oraz na festiwalach w Berlinie, Cordobie, Kadyksie, Vevey i Grenoble.

Jest członkiem Stowarzyszenia Filmowców Polskich, Polskiej Akademii Filmowej oraz Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów (2010-2012). Napisał również podręcznik dla operatorów zatytułowany „Kino-Oko” oraz publikował w czasopiśmie „Estetyka i Krytyka” Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 2000-2005 pełnił rolę eksperta Agencji Scenariuszowej w Ministerstwie Kultury, a w latach 2005-2011 współpracował z PISF. Był ekspertem merytorycznym Polskiej Komisji Akredytacyjnej między 2008 a 2015 rokiem i Dziekanem Wydziału Radia i Telewizji im. Krzysztofa Kieślowskiego Uniwersytetu Śląskiego w latach 2012-2016.