Jerzy Kmita - sylwetka autora

Polski filozof. W 1951 roku ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Adama Asnyka w Kaliszu, a w latach 1951-1955 studiował na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Poznańskiego. Po zakończeniu studiów przez rok pracował w bibliotece uniwersyteckiej. W okresie 1957-1961 pełnił funkcję asystenta w Zakładzie Logiki Wydziału Filozoficzno-Historycznego UAM. Tytuł doktora nauk filozoficznych zdobył w 1961 roku na Wydziale Filozoficznym, a w latach 1962-1967 pracował jako adiunkt w Zakładzie Logiki. Po uzyskaniu habilitacji w 1968 roku, do 1973 roku zajmował stanowisko docenta w tymże zakładzie. Jednocześnie od 1969 do 1976 roku prowadził Instytut Filozofii UAM jako jego dyrektor. W 1974 roku został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Filozofii, gdzie pracował do 1979 roku. Od 1977 roku kieruje Zakładem Historii i Metodologii Nauk o Kulturze w Instytucie Kulturoznawstwa. Profesor zwyczajny od 1979 roku, pełnił funkcję dyrektora Instytutu Kulturoznawstwa UAM do 1993 roku. W latach 1986-1993 był członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Nauk, a od 1994 roku jest jej członkiem rzeczywistym. Był jednym z inicjatorów "poznańskiej szkoły metodologicznej", współpracując z Leszkiem Nowakiem i Jerzym Topolskim.