Jean-Luc Nancy - sylwetka autora

Francuski filozof, urodzony w 1940 roku, odebrał wykształcenie w dziedzinie biologii i filozofii na renomowanej Sorbonie w Paryżu. Swoją pracę doktorską przygotowywał pod opieką Paula Ricoeura. Następnie, kolokwium habilitacyjne zdał przed naukową komisją, w której zasiadali tacy wybitni filozofowie jak G. Granel, J. Derrida oraz F. Lyotard. Jego ścieżka zawodowa obejmowała stanowisko wykładowcy filozofii, które piastował na uczelniach w Colmar i Strasburgu. Oprócz tego, prowadził wykłady na Freie Universität w Berlinie, a także na uniwersytetach w Irvine, San Diego oraz Berkeley. Swoją wiedzą dzielił się również w instytucjach naukowych w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Związku Radzieckim i Rumunii.

Jest współzałożycielem Międzynarodowego Parlamentu Pisarzy w Strasburgu, znanego jako Carrefour des littératures, powstałego w 1993 roku, oraz inicjatorem licznych projektów naukowych, artystycznych i wydawniczych. Był współautorem kolekcji "La philosophie en effet" wydanej przez Flammarion, a później Galilée. W swojej karierze pełnił wysokie stanowiska państwowe, związane z kulturą i nauką. Jego wyjątkowy wkład w kulturę francuską został w kwietniu 1995 roku uhonorowany, gdy odznaczono go Orderem Kawalerskim.

Jego imponujący dorobek literacki obejmuje przeszło 30 książek przełożonych na wiele języków, ponad 80 dzieł powstałych we współpracy z innymi wybitnymi umysłami, oraz cenione tłumaczenia prac Nietzschego i Benjamina. Napisał również około 250 artykułów naukowych publikowanych zarówno we Francji, jak i za granicą. Do jego najważniejszych publikacji zaliczają się takie tytuły jak "L’absolu littéraire" (z Ph. Lacoue-Labarthem, 1978), "Ego sum" (1979), "La communauté désoeuvrée" (1986), "Le poids d’une pensée" (1991), "Corpus" (1992), "Le sens du monde" (1993), "Les Muses" (1994), "Être singulier pluriel" (1996), oraz "Hegel. L’inquiétude du négatif" (1997).