Jarosław Włodarczyk - sylwetka autora

Jarosław Włodarczyk to renomowany polski historyk zajmujący się badaniem dziejów astronomii. Ukończył studia z zakresu astronomii na Uniwersytecie Wrocławskim, a następnie kontynuował swoją karierę naukową w Instytucie Historii Nauki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie zdobył doktorat i habilitację, koncentrując się na historii astronomii. W 1995 roku otrzymał prestiżowy Medal im. prof. Włodzimierza Zonna, przyznany przez Polskie Towarzystwo Astronomiczne jako wyróżnienie za popularyzację wiedzy o kosmosie.

W 2007 roku Włodarczyk opublikował artykuł w "Journal for the History of Astronomy", w którym przedstawił dowody na to, że Mikołaj Kopernik wykorzystywał camerę obscura do obserwacji zaćmień Słońca. Dzięki porównaniu wyników obserwacji Kopernika z współczesnymi obliczeniami maksymalnych faz zaćmień we Fromborku, doszedł do wniosku, że różnice te mogły być spowodowane błędami związanymi z użyciem camery obscura.

Włodarczyk jest autorem wielu publikacji, w tym artykułów zamieszczanych na łamach "Wiedzy i Życia". Wydał serię zeszytów zatytułowaną "Niebo za oknem" (obejmującą lata 1999-2002) oraz liczne książki. Wśród nich znajdują się takie tytuły jak: "Wędrówki niebieskie, czyli Wszechświat nie tylko dla poetów" (1999), "Historia naturalna gwiazdozbiorów" wspólnie z prof. Jerzym Dobrzyckim (2002), "Sen, czyli wydane pośmiertnie dzieło poświęcone astronomii księżycowej Jana Keplera" (2004), "Księżyc w nauce XVII wieku" (2005), "Tajemnica Gwiazdy Betlejemskiej" (2005), "Sherlock Holmes i kod wszechświata" (2006), "Astrologia: historia, mity, tajemnice" (2008), oraz "Astronomia w dawnym Wrocławiu" (2009) we współpracy z Reimundem Torgem.