Janusz Minkiewicz - sylwetka autora

Polski pisarz i satyryk, ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1940-1941 prowadził wileński teatr satyryczny. Jego twórczość była kontynuacją tradycji poezji Skamandrytów. Po przeprowadzce do Warszawy zaangażował się we współpracę z oficjalnie działającymi teatrami w czasie okupacji. W duecie ze Stefanem Strausem, pod pseudonimem „Struś i Kieliszek”, tworzył teksty do licznych rewi i operetek, w tym do "Moczymy nogi, czyli porwanie pupilek", które grano w Teatrze Małych Form w grudniu 1943 roku.

Był autorem kilku zbiorów poezji, takich jak "Nic świętego" (1939), "Kazania i skargi" (1946), "Pigułki" (1951), "Sonety warszawskie i pierwsze wiersze" (1956) oraz "Wiersze wybrane 1944-1954" (1954). Pisał też humoreski, felietony satyryczne oraz współtworzył szopki polityczne ze Świętopełkiem Karpińskim. Przygotował polskie libretto do operetki "Piękna Helena" Offenbacha i tworzył utwory dla dzieci, w tym "Lenin w Poroninie" (1951), "Ikar i spółka" (1949) oraz "Miś z parasolem" (1946).

Współpracował z wieloma czasopismami, takimi jak „Przekrój”, „Szpilki” oraz „Cyrulik Warszawski”. Zajmował się również tłumaczeniami, głównie z literatury rosyjskiej. W uznaniu za swoje osiągnięcia otrzymał w 1955 roku Nagrodę Państwową II stopnia. Spoczywa na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie w kwaterze C37-3-8.