Janusz Krasiński - sylwetka autora

Janusz Andrzej Krasny-Krasiński był uznanym polskim pisarzem, specjalizującym się w reportażach, słuchowiskach radiowych oraz w scenariuszach filmowych. Urodził się i wychował w Warszawie. W czasie II wojny światowej aktywnie działał w Szarych Szeregach i brał udział w powstaniu warszawskim. Niestety, został schwytany przez gestapo i osadzony w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Hersbruck i Dachau. Po powrocie do ojczyzny jego życie znów nabrało nieoczekiwanego obrotu, gdy władze komunistyczne oskarżyły go o szpiegowanie na rzecz USA, co doprowadziło do wyroku 15 lat więzienia, z którego odsiedział 9 lat.

Jego twórczość obejmuje około 20 książek, liczne słuchowiska radiowe, takie jak "Kochankowie z klasztoru Valdemosa" z 1973 roku, oraz scenariusze do filmów, w tym do "Grzechu Antoniego Grudy" z 1975 roku, wyreżyserowanego przez Jerzego Sztwiertnię. Krasny-Krasiński był także autorem pięciu spektakli telewizyjnych, z których "Śniadanie u Desdemony" doczekało się adaptacji zarówno w 1974, jak i 1992 roku. Jego zasługi zostały uhonorowane Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Niektóre z jego znanych książek to: "Haracz szarego dnia" (1959), "Wózek" (1966), "Syn Wallenroda" (1980), "Na stracenie" (1992), "Niemoc" (1999), i "Bracia syjamscy z San Diego" (2009). W życiu prywatnym Janusz Krasny-Krasiński był dwukrotnie żonaty, najpierw z Anną Gorzkowską (w latach 1957-1963), a następnie z Barbarą Stramik od 1964 roku. Był ojcem trójki dzieci: córki i dwóch synów.