Janina Ludawska - sylwetka autora

Janina Ludawska, z domu Janina Halperson, była zasłużoną polską teatrolog z żydowskimi korzeniami oraz aktywistką w dziedzinie wsparcia osób zakażonych wirusem HIV. Urodziła się w Warszawie, w żydowskiej rodzinie. W sierpniu 1939 roku, tuż przed wybuchem II wojny światowej, wyjechała na kurs językowy do Szwecji, gdzie zastał ją konflikt zbrojny. Przez cały czas prowadziła korespondencję z rodziną, która znalazła się w warszawskim getcie, aż do momentu rozpoczęcia tzw. wielkiej akcji; kolekcja jej listów liczy 164 dokumenty.

Po zakończeniu wojny, w 1945 roku, powróciła do Polski i ukończyła studia z zakresu teatrologii na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym im. Łomonosowa. W Warszawie rozpoczęła pracę w różnych instytucjach: początkowo w Wydziale Skandynawskim Ministerstwa Spraw Zagranicznych, następnie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej, Państwowym Instytucie Sztuki PAN oraz w Teatrze Dramatycznym. W 1968 roku, wskutek antysemickich czystek, musiała opuścić Polskę i osiedliła się w Szwecji wraz z synem, gdzie kontynuowała swoją działalność jako teatrolog.

Pod koniec lat 80., Ludawska zaczęła mocno angażować się w działania na rzecz osób zakażonych wirusem HIV, a także w szerzenie świadomości społecznej na ten temat zarówno w Polsce, jak i w Szwecji. Przez całe swoje życie pozostała aktywna, a jej prace zaowocowały licznymi publikacjami, takimi jak "Poetisk politisk Teater" (1980), "Att vara äkta på scen" (1986), "Emellan oss" (1991) oraz "Z doświadczeń wolontariuszki" (2014). Janina Ludawska dożyła 97 lat, pozostawiając po sobie znaczące dziedzictwo w świecie teatrologii i działalności społecznej.