Jan Rokita - sylwetka autora

Jan Rokita, absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego, zaangażował się w działalność polityczną już na etapie studiów, w latach 80. pełniąc rolę przewodniczącego Niezależnego Zrzeszenia Studentów na swojej uczelni. Wkrótce związał się z ruchem Wolność i Pokój, skupionym na antykomunistycznych i pacyfistycznych ideałach, a po 1980 roku dołączył do "Solidarności". Podczas stanu wojennego został internowany na kilka miesięcy od stycznia do lipca 1982 roku, a w 1986 roku ponownie zatrzymano go przez Służbę Bezpieczeństwa, co zakończyło się prawnymi nieprawidłowościami i późniejszym wygraniem sprawy przed Sądem Najwyższym.

Rokita odegrał znaczącą rolę w obradach Okrągłego Stołu po stronie solidarnościowej, a jego polityczna kariera nabrała rozpędu, gdy w 1989 roku zdobył mandat posła do Sejmu X kadencji. Pełnił kluczowe funkcje, w tym wiceprzewodniczącego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego i przewodniczącego Komisji Nadzwyczajnej do Zbadania Działalności MSW, znanej z tzw. "raportu Rokity". W 1990 roku był współtwórcą Ruchu Obywatelskiego Akcji Demokratycznej, a później dołączył do Unii Demokratycznej. W rządzie Hanny Suchockiej pełnił funkcję ministra – szefa Urzędu Rady Ministrów, skupiając się na reformach administracyjnych.

Po dymisji rządu i wyborach w 1993 roku kontynuował karierę jako poseł II kadencji z listy UD, a w 1994 związany był z Unią Wolności. Był jednym z inicjatorów kampanii 3/4, która próbowała powstrzymać wybór Aleksandra Kwaśniewskiego na prezydenta. W 1997 współtworzył Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe i startując z list AWS, został posłem III kadencji. W latach 2000 pełnił funkcję prezesa tego stronnictwa.

W 2001 po początkowej krytyce Platformy Obywatelskiej dołączył do niej, zdobywając w wyborach mandat posła IV kadencji. W 2002 roku kandydował na prezydenta Krakowa, lecz przegrał z Jackiem Majchrowskim. Rokita był znaną postacią medialną podczas pracy w komisji śledczej badającej aferę Rywina, co przyniosło mu medialny sukces.

Jego przemówienie z 2003 roku, gdzie użył zwrotu "Nicea o muerte", było szeroko komentowane, a wydana książka "Alfabet Rokity" zwróciła na niego uwagę opinii publicznej. W 2005 po raz szósty zdobył mandat poselski. Choć był zwolennikiem koalicji z PiS, mandat wygasł w 2007 roku.

W późniejszych latach, szczególnie w 2006 i 2007, był zaangażowany w różne kontrowersje polityczne, a w 2008 współtworzył portal internetowy Polska XXI. Później stał się komentatorem politycznym "Dziennika". W 2009, po incydencie na pokładzie samolotu Lufthansy, jego postępowanie doprowadziło do zarzutów na terenie Niemiec, w wyniku czego został ukarany grzywną, której nie opłacił, co skutkowało nakazem aresztowania.