Jan Biliszczuk - sylwetka autora

Jan Biliszczuk, urodzony 10 stycznia 1949 roku w Bronicach, jest uznanym inżynierem budownictwa i profesorem zwyczajnym. Jego droga edukacyjna zaczęła się w Zielonogórskim Technikum Drogowym, gdzie uczęszczał w latach 1962–1967. Następnie swoją wiedzę pogłębiał na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Wrocławskiej, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera budownictwa lądowego ze specjalizacją w budowie mostów. Doktorat zdobył, broniąc pracę poświęconą reologicznej redystrybucji stanu naprężenia w niejednorodnych, izostatycznych konstrukcjach betonowych, pod kierunkiem profesora Jana Kmity. Habilitował się w 1987 roku na tym samym wydziale, skupiając się na betonie jako materiale do budowy mostów. Tytuł profesora uzyskał w 1997 roku.

Od 1972 roku związał się zawodowo z Politechniką Wrocławską, gdzie obecnie pełni funkcję profesora zwyczajnego w Zakładzie Mostów Instytutu Inżynierii Lądowej na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego. Dzięki doświadczeniu zdobytemu również w warszawskim "Transprojekcie" i Szczecińskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, posiada szerokie doświadczenie praktyczne. Jest współwłaścicielem Zespołu Badawczo-Projektowego "Mosty-Wrocław".

W 1984 roku Biliszczuk dołączył do Sekcji Konstrukcji Betonowych w Komitecie Inżynierii Lądowej i Wodnej PAN, a w latach 1994–1996 również do Zespołu Konstrukcji Drewnianych. Od 2002 roku pełni funkcję krajowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej w Polskiej Izbie Inżynierów Budownictwa. Jest też autorem projektu najwyższego i najdłuższego mostu podwieszanego w Polsce – Mostu Rędzińskiego we Wrocławiu.