Ingeborg Bachmann - sylwetka autora

Ingeborg Bachmann przyszła na świat 25 czerwca 1926 roku w Klagenfurcie, w Austrii. Jej ojciec był członkiem NSDAP. Ukończyła studia z zakresu filozofii, psychologii i germanistyki, a jej doktorat dotyczył krytycznej analizy myśli Martina Heideggera. Niestety, Bachmann zmarła tragicznie w wyniku poważnych poparzeń, które doznała podczas pożaru swojego domu w Rzymie 17 października 1973 roku. Jej najbardziej znanym dziełem jest powieść „Malina”, która przedstawia niemożliwą miłość i jest uważana za hołd dla jej ukochanego, poety Paula Celana.

Dla współczesnych znawców literatury, w tym również tych spoza kręgu niemieckojęzycznego, nazwisko Bachmann znaczeniowo staje w jednym szeregu z nazwiskiem Ryszarda Kapuścińskiego dla Polaków. Bachmann zajmowała się tematyką ludzkich ograniczeń, sposobami wyrażania prawdy i filozofią języka. W późniejszych etapach swojej twórczości zainteresowała się także kwestiami feminizmu. Uznawana jest za jedną z najwybitniejszych pisarek i poetek współczesnej literatury niemieckiej. Filozoficzne analizy języka, które przeprowadzała, zyskały szeroką publiczność także poza granicami społeczności niemieckojęzycznej.

Jednym z jej najbardziej znanych stwierdzeń jest: „Gdybyśmy mieli słowo, gdybyśmy mieli język, nie potrzebowalibyśmy broni.” Jej pierwszym utworem, który trafił do polskich czytelników, było opowiadanie „Wszystko”, opublikowane w 1960 roku w „Nowej Kulturze”. W Polsce ukazały się również jej dzieła prozatorskie, takie jak „Malina” (przekład S. Błaut, 1975), „Symultanka” (przekład A.M. Linke, 1975), „Rok trzydziesty” (przekład K. Jachimczak, 1994), „Przypadek” (przekład K. Jachimczak, 1997) oraz zbiory wierszy: „Wybór poezji” (pod red. G. Prokopa) i „Wyjaśnij mi, miłości / Erklär mir, Liebe” (przekład S. Lisiecka, Z. Jaskuła, 2005). W 2010 roku Wydawnictwo a5 opublikowało „Czas serca. Listy” – zbiór korespondencji, który jest niezwykłym świadectwem relacji Bachmann z Paulem Celanem. W maju 2011 to samo wydawnictwo wydało ponownie „Malinę”.