Danuta Dąbrowska - sylwetka autora

Danuta Dąbrowska, z domu Jakoba Bildsztejn, była polską historyczką o żydowskim pochodzeniu. Przyszła na świat w Berlinie, lecz jej rodzice, lekarz i dentystka, byli Żydami pochodzącymi z Wileńszczyzny. W trakcie II wojny światowej znalazła się w getcie w Falenicy, a później przebywała po aryjskiej stronie, m.in. w sierocińcu prowadzonym przez Siostry Serca Maryi. Wojnę przeżyła, pracując jako robotnica przymusowa w Niemczech.

Po wojnie zdobyła wykształcenie na Uniwersytecie Warszawskim, specjalizując się w romanistyce. Następnie podjęła pracę w Żydowskim Instytucie Historycznym. W 1968 roku, w wyniku nasilających się antysemickich nastrojów, zdecydowała się na emigrację do Izraela. Mimo to, pozostawiła sobie przyjęte polskie nazwisko. Przez wiele lat była związana z Instytutem Yad Vashem, gdzie prowadziła swoją działalność naukową. Danuta Dąbrowska zmarła w wieku 90 lat.

Należy zaznaczyć, że inna osoba o tym samym imieniu i nazwisku, Danuta Dąbrowska (ur. 1959), jest znaną polską artystką performance.

Do najważniejszych publikacji Danuty Dąbrowskiej należą: "Eksterminacja Żydów na ziemiach polskich w okresie okupacji hitlerowskiej" wydana przez Żydowski Instytut Wydawniczy w 1957 roku, "Kronika getta łódzkiego" opublikowana przez Wydawnictwo Łódzkie w 1965 roku oraz "Pinkas hakehillot Polin" współtworzona z A. Weinem i A. Weissem, wydana przez Instytut Yad Vashem w Jerozolimie w 1975 roku, a także "Udomowiony świat. O kobiecym doświadczaniu historii" z 2012 roku. W życiu osobistym Danuta była żoną Edmunda Gonczarskiego w latach 1950-1960, z którym miała córkę Urszulę, urodzoną w 1954 roku.