Bernard Łubieński CSsR - sylwetka autora

Bernard Alojzy Łubieński, noszący herb Pomian, urodził się 9 grudnia 1846 roku w Guzowie, a zmarł 12 września 1933 roku w Warszawie. Był redemptorystą, pisarzem, kaznodzieją i misjonarzem, uznawanym za Sługę Bożego Kościoła katolickiego i określanym mianem apostoła Polski. Pochodził z rodu Tomasza Łubieńskiego Wenthwortha i Adelajdy Łempickiej, będąc wnukiem Henryka oraz bratem między innymi Henryka, Zofii, Rogera i Zygmunta. Wczesne lata spędził w różnych miejscach, takich jak Sokół, Szewna, Warszawa czy Petersburg.

W 1858 roku Łubieński rozpoczął naukę w kolegium św. Cuthberta w Ushaw w Anglii i w 1862 roku przyjął tonsurę. W 1864 roku rozpoczął nowicjat w zgromadzeniu Najświętszego Odkupiciela w Clapham pod Londynem, a tuż po tym, podjął studia filozoficzne i teologiczne. Jego nauka była kontynuowana w międzynarodowym seminarium redemptorystów w Witten w Holandii, gdzie w 1870 roku przyjął święcenia kapłańskie.

Po powrocie do Anglii w 1871 roku, działał w Clapham jako sekretarz i kronikarz angielskiej prowincji redemptorystów, a później prokurator. Na zaproszenie swojego brata, Rogera, odbył w 1879 roku podróż do Polski, która przyczyniła się do założenia klasztoru redemptorystów w Mościskach.

W 1882 roku opuścił Clapham i odwiedził Rzym, Wiedeń i Eggenburg, uczestnicząc w audiencjach u papieża Leona XIII. W 1883 roku powrócił do Krakowa i rozpoczął pracę w Mościskach. Pomimo choroby, która od 1885 roku uczyniła go kaleką, Łubieński prowadził aktywną działalność misjonarską, propagując kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Odbył wiele misji na ziemiach polskich i pruskich, budował także kościoły, m.in. w Tuchowie i Krakowie. W 1894 roku został rektorem klasztoru redemptorystów w Mościskach, realizując tam wiele inicjatyw, w tym otwarcie instytucji edukacyjnych dla redemptorystów.

Po powrocie do Krakowa w 1911 roku i ponownej nominacji na rektora w Mościskach w 1912 roku, kontynuował działalność misjonarską, pomimo licznych trudności, w tym internowania przez wojska rosyjskie. Jubileusze jego kapłaństwa i profesji zakonnej obchodzone były z wielką pompą w Krakowie.

Ostateczne lata życia spędził w Warszawie, skupiając się na pracy misyjnej. Jego pogarszający się stan zdrowia uniemożliwił dalsze podróże od 1931 roku. Bernard Łubieński został pochowany w kościele Świętego Klemensa Hofbauera w Warszawie. Jego życie pełne było misji i rekolekcji; odbył 244 misje i 508 rekolekcji, a także dokonał 54 renowacji kościołów. Obecnie trwa proces jego beatyfikacji.