Armia Flandrii i Hiszpańska Droga 1567-1659. Przyczyny hiszpańskich zwycięstw i porażek w Niderlandach

To opracowanie poświęcone jest analizie kluczowych mechanizmów historycznych związanych z niepowodzeniem Hiszpanii Habsburgów w stłumieniu powstania w Niderlandach, mimo że była to wówczas najpotężniejsza i najzamożniejsza potęga w Europie. Autorzy skupiają się na badaniu intencji i strategii Hiszpanii wobec Niderlandów po 1567 roku oraz na powodach, które doprowadziły do jej klęski w tym konflikcie.

Dotychczasowe prace historyczne często pomijały te pytania, koncentrując się raczej na wewnętrznych czynnikach powstania, takich jak struktura oporu wobec hiszpańskiego panowania, kluczowe wydarzenia i postacie konfliktu, które prowadziły do zwycięstwa Zjednoczonych Prowincji. Niewielu historyków, szczególnie współcześnie, bada ten okres z perspektywy Hiszpanii, która przez lata starała się utrzymać kontrolę nad buntującą się prowincją swojego imperium.

Jednostronność w badaniach można łatwo zrozumieć. Hiszpańscy historycy z reguły nie byli zainteresowani konfliktem, który zakończył się kompromitacją i utratą prestiżu dla ich kraju. Z drugiej strony, dla badaczy historii Belgii Wojna Osiemdziesięcioletnia nie przyniosła znaczących korzyści politycznych czy gospodarczych, przez co często koncentrowali się na religijnych aspektach konfliktu i procesie, w wyniku którego ich kraj stał się Katolickimi Niderlandami. Tymczasem historycy holenderscy postrzegali wojnę jako wewnętrzne zmagania, co prowadziło do wzmianki o politycznych i kluczowych postaciach z punktu widzenia stron niderlandzkich. Z tego powodu, obie strony konfliktu – Hiszpania i Niderlandy – często wzajemnie ignorowały swoje doświadczenia i perspektywy.