Akceptacja niepełnosprawności u kobiet z uszkodzeniem narządu ruchu

Pozostając wiernym założeniom B. Wrighta z 1983 roku, akceptacja niepełnosprawności nie jest synonimem rezygnacji ani poddania się ograniczeniom, które definiują nasze życie. To bardziej proces pogodzenia się ze stratą, co jest fundamentalnym krokiem w kierunku pełnego zaakceptowania sytuacji. Ten proces jest niezwykle skomplikowany i obejmuje wiele aspektów, ale staje się możliwy, gdy dochodzi do przekształcenia naszych wartości. W kontekście omawianej książki szczególną uwagę poświęcono temu, jak kobiety z niepełnosprawnością ruchową radzą sobie z własną sytuacją oraz jakie zasoby mają do dyspozycji w tym zakresie. Autorzy podkreślają, że w literaturze badawczej zbyt mało miejsca poświęcono tej ważnej kwestii, szczególnie w odniesieniu do kobiet, które zyskały niepełnosprawność ruchową w późniejszym etapie życia.