Życie jest gdzie indziej

Moja pierwsza książka Kundery. Nie jest ona uznana za jego najlepszą powieść, niemniej lektura jej sprawiła mi przyjemność i zachęciła do zapoznania z kolejnymi dziełami tego pisarza. Wielką zaletą tej książki jest jej płynny język, który jest bogaty, a zarazem nie przesadzony. Istna proza poetycka, w której się lubuję. Od pierwszych stron, wsiąkłam w tą historię. Zapoznajemy się z ciekawą sylwetką głównego bohatera, który jest obrzydliwym konformistą, skrzywdzonym przez własną matkę. Przyglądanie się Jaromilowi, jak próbuje osiągnąć niezależność, równocześnie szukając aprobaty i poczucia własnej wartości w oczach innych oraz rozeznawanie się w fałszywych scenariuszach, przez niego tworzonych, to kolejny atut powieści. Wisienką na literackim torcie, jest psychologiczna analiza komunistycznego fanatyka, którym stał się główny bohater. Czy wszyscy ci szaleńcy, dokonywali straszliwym czynów przez niskie poczucie własnej wartości? Pisarz napisał niecodzienny moralitet, który nie zawiera ani jednego dydaktycznego zdania. Mimo to, wyraźna przestroga wybrzmiewa na kartach powieści. Na pewno jeszcze do niej wrócę, nawet jeśli miałoby to dotyczyć tylko wybranych fragmentów.