Zofia i kawałek wszystkiego. Codzienna wdzięczność

Zofia, choć jeszcze mała, doskonale wie, że każda z jej myśli może być powierzona Bogu. Niekiedy ogrom rzeczy, które chciałaby opisać, przytłacza ją, lecz znajduje sposób, by skupić się na drobiazgach. Jej wspomnienia mogą być drobne niczym biedronka lub wielkie jak słoń. Czasem są radosne jak chwile spędzone na huśtawce, innym razem mniej przyjemne, jak wizyta u dentysty. Mogą być tak namacalne jak miękka poduszka albo istnieć tylko w wyobraźni, jak elfy czy smoki. Zofia jest inteligentna i zawsze mówi z głębi serca. Potrafi rozwodzić się nad swoimi opowieściami bez końca, choć zdarza się, że zmęczenie pozwala jej wypowiedzieć tylko jedno zdanie, nim zaśnie. Jednak nawet najkrótsza myśl wystarcza, by podziękować Bogu. Dzień po dniu, małymi kroczkami, Zofia wyraża wdzięczność za piękno otaczającego ją świata, wiedząc, że tematów do podziękowań nigdy jej nie zabraknie.