Zniknąć albo wejść

Szwedzka krytyka podkreśla wyjątkowy charakter poezji Birgitty Lillpers, która wyróżnia się swoją anty-hierarchiczną naturą. Poetka, kierując się unikalnym sposobem myślenia, tworzy nieoczekiwane połączenia tematów i obrazów, skutecznie burząc utarte wzorce myślenia. W jej twórczości nie istnieją tematy tabu ani "niepoetyckie" słowa czy emocje – każdy aspekt rzeczywistości może zostać przekształcony w materiał literacki. W języku Lillpers, często porównywanym do stylu Bengta-Emila Johnsona, dominują dzikie metafory i dźwiękowe efekty, co dodatkowo wzbogaca lekturę.

Tomik "Nu försvinner vi eller ingar" ukazuje bogactwo emocji i obrazów, przemawiając różnorodnymi językami, czasami i kontekstami. Poezja ta często poddaje się ukrytemu rytmowi fraz, z dziecinnym uporem powtarzając dźwięki i czerpiąc inspiracje z zasłyszanych melodii. Centralnym motywem tej książki jest konfrontacja "centrum – peryferie" oraz szeroko pojęty sprzeciw wobec wszelkich hierarchii i granic. Kluczową rolę odgrywa metafora lasu: wkraczając do niego, stajemy się częścią harmonijnej całości, podczas gdy granice parceli stanowią obszary z jednej strony nieprzypisane, z drugiej dające nam unikalne poczucie istnienia.

Książka Lillpers porusza również temat silnego związku z miejscem, z ziemią nasyconą obecnością przodków, oraz wpływu zewnętrznego świata na nasze osobiste "centrum". Mimo że granice ludzkiej egzystencji są trudne do zdefiniowania, poezja ta bada nieuchronną samotność człowieka i jego niezaprzeczalne połączenie z innymi.