Żebrząc o śmierć. Katie Maguire. Tom 10

No i co? Żebrząc o śmierć to już dziesiąta książka z tej cudownej serii ukochanego Grahama Mastertona. Pamiętam jak dziś, gdy kilka miesięcy kupowałam pierwszą część i poznawałam zarówno Katie, jak i Mastertona. Czas leci szybko. Wszystko się zmieni, ale… w Cork w Irlandii nadal panuje zło i za każdym razem zaskakuje coraz bardziej. <br> <br> Pokrótce o fabule: Maguire znajduje na cmentarzu samotną, płaczącą dziewczynkę za swoją mamą. Katie próbuje pocieszyć dziewczynkę, ale kiedy ta się odzywa, mówi w języku, którego Kate nie zna. Nikt nie zgłosił zaginięcia dziewczynki. Jednocześnie Katie i jej zespół robią wszystko, by chronić bezdomnych na ulicach Cork. Stąd tytuł „Żebrząc o śmierć”. Jakby Katie nie miała wystarczająco dużo na głowie, bardzo martwi się o bezpieczeństwo swojego narzeczonego Conora, który prowadzi śledztwo w sprawie nielegalnych walk psów, co prowadzi go do kontaktu z niezwykle niebezpiecznym gangiem, który nie cofnie się przed niczym, by chronić swoją nielegalną działalność.<br> <br> Po lekturze dziesiątej części mogę nadal zachwalać Mastertona i stwierdzić, że wydając Żebrząc o śmierć w 2018 roku był w świetnej formie. Ponura, smutna, przerażająca, paskudna - wszystkie określenia, których można użyć, by opisać to, co dzieje się w tej książce - uczucia, emocje i wydarzenia. Jak zwykle Masterton sięga po zbrodnie przyprawiające o dreszcze. Tym razem bardziej niż morderstwa przerażała mnie hodowla szczeniaków, ponieważ pracuje w schronisku dla psów i krzywda czworonogów bardzo mnie boli. Ogólnie Żebrząc o śmierć porusza ważne tematy, bo to nie tylko hodowla szczeniaków, ale też gangi, które zmuszają ludzi do żebrania o pieniądze dla swoich bossów. Prawdopodobnie jest to proceder występujący również u nas w Polsce, o którym nie do końca zdajemy sobie sprawę. Lubię to u Mastertona, że pisząc te chore opowieści o mordach, seksie itp., wciąż dodaje do tego wartość w postaci na przykład takich tematów.<br> <br> Tymczasem, jak zawsze, biedna stara Katie nie wychodzi bez szwanku ze swoim życiem miłosnym, a jej koledzy policjanci też nie wychodzą z tego wszystkiego bez szwanku, choć lepiej niż w poprzednich książkach! <br> <br> Obiektywna nie jestem, dla mnie najwyższa ocena. Trupów co nie miara, ale zabawa przednia. Pozostaje zabierać się za Do ostatniej kropli krwi.

No i co? Żebrząc o śmierć to już dziesiąta książka z tej cudownej serii ukochanego Grahama Mastertona. Pamiętam jak dziś, gdy kilka miesięcy kupowałam pierwszą część i poznawałam zarówno Katie, jak i Mastertona. Czas leci szybko. Wszystko się zmieni, ale… w Cork w Irlandii nadal panuje zło i za każdym razem zaskakuje coraz bardziej. <br> <br> Pokrótce o fabule: Maguire znajduje na cmentarzu samotną, płaczącą dziewczynkę za swoją mamą. Katie próbuje pocieszyć dziewczynkę, ale kiedy ta się odzywa, mówi w języku, którego Kate nie zna. Nikt nie zgłosił zaginięcia dziewczynki. Jednocześnie Katie i jej zespół robią wszystko, by chronić bezdomnych na ulicach Cork. Stąd tytuł „Żebrząc o śmierć”. Jakby Katie nie miała wystarczająco dużo na głowie, bardzo martwi się o bezpieczeństwo swojego narzeczonego Conora, który prowadzi śledztwo w sprawie nielegalnych walk psów, co prowadzi go do kontaktu z niezwykle niebezpiecznym gangiem, który nie cofnie się przed niczym, by chronić swoją nielegalną działalność.<br> <br> Po lekturze dziesiątej części mogę nadal zachwalać Mastertona i stwierdzić, że wydając Żebrząc o śmierć w 2018 roku był w świetnej formie. Ponura, smutna, przerażająca, paskudna - wszystkie określenia, których można użyć, by opisać to, co dzieje się w tej książce - uczucia, emocje i wydarzenia. Jak zwykle Masterton sięga po zbrodnie przyprawiające o dreszcze. Tym razem bardziej niż morderstwa przerażała mnie hodowla szczeniaków, ponieważ pracuje w schronisku dla psów i krzywda czworonogów bardzo mnie boli. Ogólnie Żebrząc o śmierć porusza ważne tematy, bo to nie tylko hodowla szczeniaków, ale też gangi, które zmuszają ludzi do żebrania o pieniądze dla swoich bossów. Prawdopodobnie jest to proceder występujący również u nas w Polsce, o którym nie do końca zdajemy sobie sprawę. Lubię to u Mastertona, że pisząc te chore opowieści o mordach, seksie itp., wciąż dodaje do tego wartość w postaci na przykład takich tematów.<br> <br> Tymczasem, jak zawsze, biedna stara Katie nie wychodzi bez szwanku ze swoim życiem miłosnym, a jej koledzy policjanci też nie wychodzą z tego wszystkiego bez szwanku, choć lepiej niż w poprzednich książkach! <br> <br> Obiektywna nie jestem, dla mnie najwyższa ocena. Trupów co nie miara, ale zabawa przednia. Pozostaje zabierać się za Do ostatniej kropli krwi.

Książki o Katie Maguire zawsze czyta się z przyjemnością. Katie to prawdziwa fajterka, której duch i nieustępliwość są siłą napędową Gardy w Cork. Po raz kolejny Grahamowi Mastertonowi udało się utrzymać czytelnika w napięciu dzięki porywającej, a czasem przerażającej opowieści o detektyw Katie Maguire. „Żebrząc o śmierć” było wspaniałą książka, a rzeczy, które ludzie robią innym, przyprawiają mnie o dreszcze i niestety zdaję sobie sprawę, że niektóre z tych rzeczy w książce dzieją się naprawdę i myślę, że to właśnie czyni tę książkę wartą uwagi. Książka to wielowymiarowy kryminał/thriller, który daje masę emocji. Czasem Mastertonowi zdarza się pogubić w narracji, ale w „Żebrząc o śmierć” nie mam się do czego przyczepić. <br> <br> Jedyne, czego sobie życzę, to żeby Masterton znalazł jakiś sposób na uszczęśliwienie Katie, a jednocześnie żeby nadal była tym szczerym gliną, za jakiego się ją uważa. Po dziesięciu książkach Katie przeżyła już tak wiele sercowych perypetii. Chociaż doceniam to, bo dzięki temu dobrze się czyta, to nadal życzę jej szczęścia. Nieustanna praca detektywistyczna, odwaga, przekonanie - to wszystko cechuje tę uroczą kobietę, która nie znosi niczyich nonsensów. Dzięki Unii Europejskiej Katie ma za zadanie zajmować się przestępcami z Rumunii. Język to tylko niewielka część wyzwania, z którym musi się zmierzyć. Rumuńscy gangsterzy są bezwzględni i rozprawiają się z ludźmi w taki sposób, że trudno znaleźć dowody.<br> <br> Jedną z rzeczy za które doceniam „Żebrząc o śmierć” i w ogóle całą serię je to, że opisuje tak wiele szczegółów z policyjnego życia. Niewiele z przeczytanych przeze mnie kryminałów pokazuje, jak wiele policjant musi robić każdego dnia. <br> <br> Jeśli jesteście wielbicielami kryminałów z dużą dawką brutalności, myślę, że „Żebrząc o śmierć” przypadnie wam do gustu. Ale uwaga: kto raz się wciągnie, ten już się nie wyplącze i zostanie fanem na całe życie.

Książki o Katie Maguire zawsze czyta się z przyjemnością. Katie to prawdziwa fajterka, której duch i nieustępliwość są siłą napędową Gardy w Cork. Po raz kolejny Grahamowi Mastertonowi udało się utrzymać czytelnika w napięciu dzięki porywającej, a czasem przerażającej opowieści o detektyw Katie Maguire. „Żebrząc o śmierć” było wspaniałą książka, a rzeczy, które ludzie robią innym, przyprawiają mnie o dreszcze i niestety zdaję sobie sprawę, że niektóre z tych rzeczy w książce dzieją się naprawdę i myślę, że to właśnie czyni tę książkę wartą uwagi. Książka to wielowymiarowy kryminał/thriller, który daje masę emocji. Czasem Mastertonowi zdarza się pogubić w narracji, ale w „Żebrząc o śmierć” nie mam się do czego przyczepić. <br> <br> Jedyne, czego sobie życzę, to żeby Masterton znalazł jakiś sposób na uszczęśliwienie Katie, a jednocześnie żeby nadal była tym szczerym gliną, za jakiego się ją uważa. Po dziesięciu książkach Katie przeżyła już tak wiele sercowych perypetii. Chociaż doceniam to, bo dzięki temu dobrze się czyta, to nadal życzę jej szczęścia. Nieustanna praca detektywistyczna, odwaga, przekonanie - to wszystko cechuje tę uroczą kobietę, która nie znosi niczyich nonsensów. Dzięki Unii Europejskiej Katie ma za zadanie zajmować się przestępcami z Rumunii. Język to tylko niewielka część wyzwania, z którym musi się zmierzyć. Rumuńscy gangsterzy są bezwzględni i rozprawiają się z ludźmi w taki sposób, że trudno znaleźć dowody.<br> <br> Jedną z rzeczy za które doceniam „Żebrząc o śmierć” i w ogóle całą serię je to, że opisuje tak wiele szczegółów z policyjnego życia. Niewiele z przeczytanych przeze mnie kryminałów pokazuje, jak wiele policjant musi robić każdego dnia. <br> <br> Jeśli jesteście wielbicielami kryminałów z dużą dawką brutalności, myślę, że „Żebrząc o śmierć” przypadnie wam do gustu. Ale uwaga: kto raz się wciągnie, ten już się nie wyplącze i zostanie fanem na całe życie.