Zbyszek przez przypadki

Dorastający w pałacowych warunkach potomek chłopów, Zbigniew Zamachowski, odkrył swoje artystyczne powołanie już jako czterolatek, eksperymentując na fortepianie pozbawionym nóg i klawiatury. Jego życie jest pełne nieprzewidywalnych przypadków; nie zostałby bowiem aktorem, gdyby pewien reżyser nie włączył telewizora w odpowiednim momencie.

Dla jednych pozostaje niezapomnianym panem Wołodyjowskim, dla innych wybitnym Shrekiem. Współpracował z tuzami polskiej sceny, takimi jak Grzegorzewski, Kieślowski, Kutz i Wajda. Wisława Szymborska oceniła jego talent niezwykle wysoko, mówiąc: „Lubię, jak pan gra, bo pan gra, jakby pan nie grał.” Mimo imponującego dorobku obejmującego ponad trzysta ról na ekranie i scenie, to muzyka pozostaje jego prawdziwą pasją i początkiem kariery.

W szczerej rozmowie z Beatą Nowicką, Zamachowski zabiera czytelnika w podróż do swojego dzieciństwa, czasów studenckich oraz początków kariery. Dzieli się anegdotami o prohibicji, oraz o tym, jak Bogusław Linda uratował mu życie, a Wojciech Malajkat śmiało protestował przed mauzoleum Lenina. Odkrywa zaskakujące kulisy swojej pracy w filmie, teatrze oraz na estradzie. Zdradza także, co czuje jako ojciec czwórki dzieci, które nie obrały jego zawodowej drogi, i uchyla rąbka tajemnicy na temat życia uczuciowego.

Jest to nie tylko wywiad z wybitnym aktorem, lecz także fascynujący obraz czterdziestu lat historii polskiego kina i teatru. Książka jest pełna dowcipnych anegdot, ciekawych historii oraz tajemnic. Dzięki umiejętności opowiadania wydarzeń niczym filmowych scen, Zamachowski wciąga czytelnika w świat, który ożywa na kartach książki.