Zaklęta w ciszy

Zraniona.
Na duszy...
Na ciele...
Na sercu...

Mała dziewczynka, która nie zaznała szczęścia.
Mała dziewczynka, która widziała śmierć matki. Patrzyła na jej oprawcę.
Karana w okrutny sposób nawet za rzeczy, których nie zrobiła.
Nie ufna. Zależna od innych.

Ból po stracie, smutek i stach spowodowały u niej ogromną traumę.

Słowa nie mogące się wydostać na zewnątrz...
Paraliżujący strach na samą myśl, aby się odezwać...
Mutyzm wybiórczy...

Czym sobie na to zasłużyła?

Jednak w życiu dziewczynki pojawia się kobieta, której los również nie oszczędził.
Pozbawiona majątku i pozycji społecznej.
Jednak pozostała skromną i mądra kobietą. Nie wywyższała się. Przyjmowała to, co zesłał na nią los. Nie było łatwo pogodzić się z niesprawiedliwością, ale jaki miała wybór?

Dwie kobiety pozbawione przez życie przyszłości, z traumą na ramieniu.
Los połączył ich nie bez powodu.
Jedna za mała, by iść przez życie sama, druga za duża by pozostać sama.

Nie wiedziały co dalej. Jednak obie zaczęły się do siebie zbliżać.

Tęsknota, rodzące się uczucia, namiętność, pożądanie...

Świat konwenansu.
Mezalians.
Wiedziała, że po takiej miłości pozostaną jej tylko wspomnienia. To nie był jej świat. Bez posagu i tytułu nie było to możliwe.

Jednak jakaś niewidzialna siła ciągnęła ich do siebie.
Zakazane. Nieodpowiednie. Tak bardzo pożądane, a jednak niemożliwe. Uczucia...

Zimowa aura polskiego dworu. Piękny czas.
Biały puch otulał wszystko. Święta. Czas ucieczki od rzeczywistości.

Ale to nie jest spokojny czas. Nie dla dziewczynki. Nie dla guwernantki.
Oczy widziały coś, czego nie powinny...
Niebezpieczeństwo na każdym kroku.
Zły nie śpi... nie zapadł w sen zimowy... nie zapomniał czas...

Cudowna książka utkana na kanwie dworskiego świata konwenansu, obleczona zimowym puchem przedświątecznego czasu.
Autorka wplotła w akcję mutyzm wybiórczy. Chorobę własnych lęków. Jednocześnie wyciągając rękę do czytelnika, jak sobie z nim poradzić, jak ubezwłasnowolnić strach, który paraliżuje w obliczu zagrożenia. Małej bohaterki nie sposób nie lubić 🖤
Niebezpieczeństwo i sarkastyczny humor przeplatają się ze sobą. Nie sposób nie polubić bohaterów. Nawet tych posępnych. Nie zabrakło pozytywizmu i radości z małych rzeczy, a to jest przecież takie piękne umieć się cieszyć z najmniejszego wydarzenia.