Zagłada domu Usherów

Edgar Allan Poe stworzył klasyczną nowelę grozy, która w tłumaczeniu Bolesława Leśmiana zyskuje nowe życie. Opowieść zaczyna się od przybycia bezimiennego narratora do mrocznej posiadłości Usherów. Odnowiona przyjaźń z Roderickiem okazuje się pełna niepokojących znaków związanych z jego chorobą i szaleństwem, a także z upadkiem rodu. Dom Usherów, z oknami przypominającymi oczy, zdaje się oddychać i żyć własnym życiem, a każdy dźwięk czy cisza wydaje się materializować mroczne tajemnice. W złożonej sieci relacji kryje się sekret lady Magdaleny oraz nieszczęsnego dziedzictwa rodziny, które jak echo zawłaszcza jej mieszkańców. Poe umiejętnie buduje atmosferę pełną niesamowitości, gdzie każdy, nawet najmniejszy odgłos, ma znaczenie prorocze. Historia ta eksploruje potęgę wyobraźni, która przekształca dom w niemal żywy organizm, a dziedzictwo w niekończącą się klątwę. To nie jest zwyczajna opowieść grozy, lecz raczej subtelne zanurzenie w mrok dla koneserów gotyckiej literatury.