Zaginiona kanapka. Przygody Misia Paddingtona. Książka z otwieranymi okienkami

Książki Michaela Bonda są mi znane od wielu lat. Koleżanka, z którą siedziałam w ławce w szkole podstawowej, przyniosła opowiadania zebrane w tomie „Mis zwany Paddingtonem” z okazji „dnia książki"  w naszej szkole. Tego  każdy uczeń miał opowiedzieć o swojej ulubionej książce i przeczytać 2-3 strony na forum klasy. Nie wiem, czy w innych szkołach również były popularne podobne przedsięwzięcia. Pamiętam za to, że kompletnie nie wiedziałam, jaką książkę wybrać na moją prezentację. Opowieści Michaela Bonda wydawały mi się od początku mocno nietypowe. Pluszowy niedźwiadek, który ciągle wpada w kłopoty i lubi podjadać? Motyw znany z historii Kubusia Puchatka, jednak Michael Bond rozwinął go do rozmiarów niespotykanych w innych publikacjach dla dzieci. Przede wszystkim opis samego Londynu zasługuje na uwagę. Zwykle to bohaterowie bajek są na pierwszym planie, jednak w przypadku książek Michaela Bonda, tytułowy miś Padddington zajmuje nie mniej ważne miejsce aniżeli stolica Wielkiej Brytanii. Paddington w kolejnych opowiadaniach miał okazję poznać bliską okolicę domu państwa Brown, stopniowo odkrywał też uroki i tajemnice Londynu, zdarzyło mi się nawet  podróżować za granicę, konkretnie do Paryża. Książka pod tytułem „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” ma wyjątkowy, kameralny charakter, cala fabuła ogranicza się miejscem jedynie do domu państwa Brown. Kryminalny wątek związany z zaginięciem kanapki został opisany przez brytyjskiego autora na 10 stronach. To zaskakująco niewiele, większość pojedynczych opowiadań Michaela Bonda była 2-3 razy dłuższa w innych książkach z Padidngtonem w roli głównej. Trudno zatem nie odnieść wrażenia, że autor idzie z duchem czasu i dedykuje swoją książkę „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” przede wszystkim najmłodszym czytelnikom, dla których możliwość „otwierania okienek” w książce i kolorowe, piękne ilustracje są nie mniej istotne, aniżeli sama treść ?  

Prawdę mówiąc, miałam w rekach wiele książek Michaela Bonda, niemniej publikację „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” kupiłam przed kilkoma dniami, a wczoraj kurier mi ją przyniósł wraz z innymi zamówionymi publikacjami. Książeczkę kupiłam dla mojej siostrzenicy, która w zbliżających się miesiącach będzie stawiać pierwsze kroki na drodze do samodzielnego czytania. Przygody Paddingtona to znakomity start w tym zakresie. Pamiętam, że w czasach szkolnych kompletnie nie mogłam się przekonać do lektur szkolnych. Czytanie „Balladyny” przypominało raczej przykry obowiązek, aniżeli przyjemność z obcowania z literaturą. Nie chce przez to powiedzieć, że twórczość Juliusza Słowackiego należy wyrzucić do kosza, ale trudno oprzeć się wrażeniu, że rodzimy system edukacji nie nadąża za współczesnymi sympatiami literackimi młodego pokolenia. Zamawiając książki Michaela Bonda, liczyłam, że uda mi się zainteresować córkę mojej siostry literaturą dziecięcą i to chyba ostatni dzwonek. Milenka ma cztery lata, a kiedy się z nią spotykam, najchętniej oglądałaby bajki na telefonie. Psi Patrol zrobił furorę wśród przedszkolaków, siostrzenica potrafi godzinami opowiadać o przygodach psiej ekipy ratunkowej. Jej ulubieńcem pozostaje niezmiennie Chase, dwie książeczki z pociesznym buldogiem francuskim również zakupiłam! O ile jednak Psi Patrol oferuje znakomitą rozrywkę, tak opowiadania Michaela Bonda to zupełnie inny poziom literatury dziecięcej. Paddington nie tylko bawi, ale stanowi również źródło edukacji dla malucha w przedmiocie odkrywania otaczającego go świata. Sporą rolę odgrywają w tym zakresie ludzie, jakich tytułowy bohater książek brytyjskiego autora spotyka na swojej drodze. Niektórzy  nich są życzliwi i mają dobre intencje wobec pluszowego niedźwiadka, inni z kolei patrzą tylko jak wykorzystać jego serduszko. Szczególnie mam tu na myśli panna Curry. Perypetie Paddingtona z sąsiadem przypominają ciągle przekomarzanie się, na końcu jednak wszystko kończy się dobrze. Osobliwe są relacje głównego bohatera z panem Gruberem. Mężczyzna słynie ze swojego zamiłowania do sztuki i ciepłych bułeczek, które ze smakiem zjada w towarzystwie pluszowego niedźwiadka. Jest jeszcze pani Bird, gosposia domu. Prostolinijna w swoim sposobie bycia, wielce dobroduszna, kojarzona przede wszystkim za rozmach, z jakim podaje Paddingtonowi kolejne kanapki z marmoladą. Jak widać, wątek kulinarny ciągle przewija się przez opowiadania Michaela Bonda. Nie dajcie się jednak zwieść, książki Michaela Bonda koncentrują się zazwyczaj na szalonych przygodach Paddingtona, a jedzenie stanowi pewną formę nagrody dla tytułowego bohatera za dobrze wykonane zadania! Jakie? Wystąpienie na deskach teatru w roli baletnicy, zrobienie zakupów a galerii handlowej, czy ugotowanie obiadu dla państwa Brown albo zaopiekowanie się ogródkiem sąsiadów. To tylko nieliczne przykłady na wyobraźnię brytyjskiego autora, który umieszcza przygody Paddingtona w codziennym życiu mieszkańców Londynu. W oczach dziecka brzmi to wszystko jak zupełnie inny świat, choć bez wątpienia moc przekazu opowiadań Michaela Bonda miała większy wpływ na wyobraźnię maluchów w przeszłości, kiedy zamiast telefonów komórkowych, obecne były na każdym skrzyżowaniu w stolicy Wielkiej Brytanii charakterystyczne, czerwone budki telefoniczne. Tak moi drodzy, Michael Bond napisał swoją pierwszą książkę pod tytułem „Miś zwany Paddingtonem” jeszcze pod koniec lat 50’ XX wieku i od tamtej pory niewiele zmieniło się w książkach brytyjskiego autora. Publikacja „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” wydana została w połowie obecnego roku, autor nie rezygnuje jednak ze swojego pierwotnego podejścia. Skutecznie broni się przed dorobkiem naszych czasów, od dekad trzymając się przyjętej z góry konwencji. Konwencji, która może wydawać się młodym czytelnikom nieco archaiczna, jednak kryje w sobie niezwykły urok. To jedna z najpiękniejszych historii dla dzieci.

Książkę „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” przeczytałam w ciągu godziny, pochylona nad kubkiem ulubionej kawy. Publikacja ma stanowić prezent dla mojej siostrzenicy, nie mogłam się jednak powstrzymać, aby do niej nie zajrzeć. Zielone tło okładki, na której widać jedynie Paddingtona i trzymaną przez niego w ręku lupę, wskazuje na treść opowieści ukrytej pod sugestywnym tytułem „Zaginiona kanapka”. Twarda oprawa książki sprawdzi się w rekach dzieci, łatwiej będzie im trzymać książkę i przeglądać jej kolejne strony ?  

W czasach dzieciństwa nie znosiłam mojej młodszej siostry. Wszędzie za mną chodziła, podbierała mi ubrania, a najgorsze było zjadanie moich słodyczy. Nie byłam jakaś specjalną fanką czekolady, ale czasem lubiłam po nią sięgnąć. Kto choć raz nosił się z podobnym zamiarem i spostrzegł, że ktoś mu podebrał ulubiony smakołyk, ten dobrze wie, jak wielkie, wewnętrzne niepocieszenie to ze sobą niesie. W podobnej sytuacji znajduje się tytułowy bohater książki „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka”. Sugestywny pod tytuł wskazuje na kryminalny wątek historii i wcale nie jest to wniosek zbyt daleko idący! Miś Paddington prowadził już rozmaite śledztwa na łamach książek Michaela Bonda, jednak pierwszy raz rzecz dotyczy zaginionej kanapki. Dokładnie tej, na które głowę położył pluszowy niedźwiadek, kiedy uciął sobie krótką, południową drzemkę. Kto okazał się sprawcą kradzieży kanapki z marmoladą?  

Wiem, że Paddington ma swoich oddanych fanów na całym świecie, którzy nawet z wiekiem nie tracą z oczu pluszowego niedźwiadka. Należy do nich moja wspomniana wyżej siostra, która, mimo iż pojechała na studia i rozpoczęła nowy etap w życiu, wciąż z radością przyjmuje kolejne książki Michaela Bonda. To taki nasz rytuał świąteczny, kilka lat temu nie wiedziałam, co jej kupić pod choinkę. Przy okazji jednej z rozmów rzuciła półżartem półserio, aby były to przygody pluszowego niedźwiadka, bo i tak nie ma co aktualnie czytać. Zwyczaj się przyjął i został na nami na dobre. Dwa miesiące temu miałam okazję pojawić się u siostry w Poznaniu i muszę przyznać, że książki Michaela Bonda w większej ilości, ułożone jednak obok drugiej na półce, robią wrażenie. Przypominają tajemne przejście do innego, piękniejszego świata, w którym główną rolę gra niezmiennie od dekad miś Paddington!

Brytyjski pisarz stworzył postać, która trwale zapisała się w historii literatury dziecięcej, nic zatem dziwnego, że opowiadania przedstawiające przygody Paddingtona można dostać w klasycznym wydaniu w twardej oprawie, tak jak to kiedyś prezentowały się opowieści dla dzieci. Poza oczywistymi zaletami takiego rozwiązania, które docenią szczególnie mniejsze maluchy, książki znakomicie prezentują się w domowej biblioteczce. Nie inaczej jest z publikacją „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka”, choć trzeba przyznać, że jest to zdecydowanie krótsza historia, aniżeli przyzwyczaił nas do tego wcześniej Michael Bond. Dość powiedzieć, że zazwyczaj kolejne perypetie Paddingtona były opisane w kilku opowiadaniach, zebranych w jeden tom, okraszonym jakimś zbiorowym tytułem. „Paddington za granicą” albo „Paddington przy pracy” mniej więcej obiecuje nam, czego się spodziewać po treści książek. Podobnie jest z publikacją wydaną przez wydawnictwo Harperkids. Tyle że poszukiwania zaginionej kanapki, o której mowa w tyle mają miejsce na 10 stronach. To niewiele, ale z drugiej strony książka oferuje możliwość „otwierania okienek”, czyli sprawdzi się jako wybór na prezent dla najmłodszych czytelników, którzy przywiązują równie dużą uwagę do formy, jak i treści książki. A skoro już przy treści jesteśmy, to warto zauważyć, że Michael Bond posługuje się niezwykłym językiem w ramach swoich opowieści o Paddingtonie. Brytyjski autor z jednej strony opisuje świat oczami dzieci, a z drugiej zaś pozwala sobie na ironię wobec dorosłych, co często stanowi powód dla ich uśmiechu dla czytelników. Paddington bywa niesforny, nieprzewidywalny i wiecznie głodny. Co ciekawe, mimo iż pluszowy niedźwiadek lubi powtarzać, że chętnie by coś zjadł, zazwyczaj odkłada swoje kulinarne przyjemności do czasu, aż wykona zadanie. Jakie? Chodzi o pomoc innym! To misja tytułowego bohatera, którą on sam kultywuje od ponad 70 lat. Tyle czasu minęło, od kiedy brytyjski pisarz zachwycił świat opowiadaniami o pluszowym niedźwiadku z mrocznych zakątków Peru. Dla precyzji dodam, że książka „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” to opowiadanie wydane dopiero w 2022 roku, zatem w całej kolekcji Paddingtonowej uchodzi na prawdziwą świeżynkę!  

Ciekawi jesteście, co wydarzyło się w książce „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka”? W wielkim skrócie tytułowy bohater uciął sobie popołudniową drzemkę na kanapie w salonie państwa Brown. Warto dodać, że choć zwykle bohater naszej opowieści odkrywa uroki Londynu, to tym razem niemal cała akcja dzieje się w zamkniętych pomieszczeniach. Stworzy to okazje m.in. aby poznać opis pokoju Judyty, który Paddington odwiedza, trzymając w ręku wielką lupę, widoczną na okładce książki. Córka państwa Brown pobierała akurat lekcje muzyki, kiedy pojawił się pluszowy niedźwiadek w futrynie drzwi. Co było powodem na tyle ważnym, aby Paddington nie zważając na innych domowników, prowadził swoje śledztwo? Cóż, oddani fani Paddingtona dobrze wiedzą, że kiedy nasz bohater wkręci się w jakąś „misję”,  to po pierwsze nic nie jest w stanie go powstrzymać, po drugie zaś, tytułowa, zaginiona kanapka to ważna rzecz. Ważna, od kiedy Paddington pojawił się na stacji kolejowej w Londynie przy okazji pierwszego spotkania z rodziną Brown. Bohater Michaela Bonda nie miał przy sobie nic, poza karteczką i walizką z pustym słoikiem marmolady. Kolejne opowiadania brytyjskiego autora przedstawiały rozmaite krajobrazy i porypie głównego bohatera, jednak motyw główny pozostał niezmieniony. Ma w tym udział gosposia, pani Bird, która kierowana niewyjaśnioną słabością do pluszowego niedźwiadka zawsze znajdzie w spiżarni ulubiony przysmak Paddingtona. W opowieści „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” tytułowy bohater po okruszkach kanapki zmierza do celu, a finał tej sprawy zaskoczy wielbicieli pluszowego niedźwiadka i jego ulubionego przysmaku! 

Książkę „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” polecam szczególnie nieco mniejszym dzieciom. Maluchy na etapie przedszkolnym będą zachwycone możliwością otwierania okienek w książce, barwnymi ilustracjami i niezbyt skomplikowaną historią. Z kolei dla nieco starszych miłośników pluszowego niedźwiadka, publikacja „Przygody Misia Paddingtona. Zaginiona kanapka” w ciekawy sposób będzie uzupełniać kolekcję książek Michaela Bonda. Inna forma, ten sam znakomity styl i doskonały humor! ?