Żaden koniec

Zośka Papużanka w swojej najnowszej powieści proponuje nam niezwykłe spojrzenie na historię rodziny, skupiając się bardziej na procesie odchodzenia niż narodzin. "Żaden koniec" stanowi próbę odtworzenia historii, której struktura przypomina bardziej luźne związki niż tradycyjne więzy pokrewieństwa. Pokazuje nam pokolenia ludzi, którzy mają ograniczoną wiedzę o sobie nawzajem i nie potrafią komunikować swoich problemów. Potomkowie Krystyny, próbujący zrozumieć jej ekscentryczne zachowania, starają się rozwikłać tajemnice zmarłych oraz przełamać mur nieporozumień. Dążą do odkrycia nieopowiedzianych historii, aby lepiej zrozumieć, kim są i jakie jest ich połączenie z przeszłością.

Papużanka w swoim charakterystycznym stylu pyta: "A może jedynie klaun w cyrku wie, kto naprawdę jest smutny, i tylko dziecko się nie śmieje?" Jej umiejętność w przedstawianiu życia w sposób, który każe nam zastanowić się nad codziennymi sprawami, pozwala przez chwilę ujrzeć pełniejszy obraz rzeczywistości. To opowieść o rodzinie, gdzie nic nie jest takie, jakie wygląda na pierwszy rzut oka. Jest to chyba najśmielsze dzieło Papużanki, zaskakujące pod względem języka i emocji, które niesie.