Za późno

Po ponad trzech dekadach przyszło mu zmierzyć się z konsekwencjami młodzieńczych błędów. Popełnił zło, postąpił haniebnie, a choć z czasem zrozumiał swoje winy, było już zbyt późno, by cokolwiek naprawić. W życiu zawsze zdaje się być za późno. Bohater tej książki jest zepsutym samotnikiem z wrażliwym sercem, często utożsamianym z samym autorem, lub na odwrót. Obok niego pojawia się genialny sześciolatek, tajemnicza Joanna od aniołów, fotografka uchwytująca dusze ludzi i drzew, światowej sławy reporter, Bezimienny, a także mówiący kot. Te postacie tworzą niezwykły świat stworzony przez Hrehorowicza, który balansuje na granicy rzeczywistości i magii, jednak jak twierdzi autor – jest całkowicie prawdziwy.

Książka „Za późno” to fascynująca, pełna napięcia opowieść napisana w duchu realizmu magicznego, będąca głęboką analizą moralnych rozterek człowieka zmagającego się z wyrzutami sumienia. Jest to też znaczący głos w debacie na temat aborcji. Autor odważył się ujawnić prawdę o nas samych. Bezimienny, jeden z bohaterów, stwierdza, że książka jest zarówno zabawna, jak i wywołuje uczucie ekstazy, choć język bywa trudny. Kizia i Mruczek, w rozmowie, przyznają, że choć znamy definicję aborcji, dopiero po przeczytaniu „Za późno” uświadamiamy sobie jej prawdziwy wymiar. Dr Jerzy Nowak dodaje podobną refleksję. Z kolei, Elżbieta W., w swym liście pożegnalnym, pisze o osobistych przeżyciach, które książka wydobyła na powierzchnię, oraz o niemożności dalszego życia z taką wiedzą.