Wyspy na Golfsztromie

Bimini, lata trzydzieste XX wieku. Dla malarza Thomasa Hudsona życie toczy się w rytmie morskich fal i huraganów. Większość roku spędza bez swoich trzech synów, przez co nauczył się żyć i pracować z dala od wszechogarniającej samotności. Jednak podczas letnich wakacji chłopcy przybywają na wyspę. Te szczęśliwe chwile skłaniają Hudsona do refleksji nad przeszłością i podjętymi decyzjami. Po ich wyjeździe dociera do niego tragiczna wiadomość.

Powieść dzieli się na trzy części, które odpowiadają trzem etapom w życiu Hudsona: spokojnemu życiu na Bimini, cynicznym dniom na Kubie podczas drugiej wojny światowej oraz czasom morskich bitew u wybrzeży Kuby. Hemingway przedstawia bohatera, który przechodzi od bycia refleksyjnym artystą i poszukiwaczem przygód do pogrążonego w żałobie uczestnika wojny. Ta częściowo autobiograficzna opowieść łączy introspekcję jednej z najbardziej złożonych postaci autora z opisami nieokiełznanych żywiołów.

„Wyspy na Golfsztromie” to ostatnie dzieło napisane przez Hemingwaya, które opublikowano dopiero w 1970 roku, dziewięć lat po jego samobójczej śmierci.