Wyjście z cienia

Janusz A. Zajdel wykorzystał konwencję science fiction, aby przekazać swoją wizję świata i pozostawić ważne świadectwo. Choć trudno obecnie osądzić, czy jego twórczość przetrwa próbę czasu jako dzieło wieczne, z pewnością ustanowił wzór literackiej postawy odpornej na czas, tak długo jak istnieć będą autorzy, książki i ich odbiorcy.

Maciej Parowski

Przez 80 lat, po udanej obronie Ziemi przed inwazją kosmitów, nasi kosmiczni bracia wyznaczali nową drogę rozwojowi ziemskiej cywilizacji. Nowy ład obejmuje podział terytorialny, równomierne dzielenie dóbr, stabilną gospodarkę oraz wspólny język światowy.

Jednak w umyśle młodego, szesnastoletniego bohatera zaczynają się pojawiać pytania, które podważają jedynie słuszne zasady, które wydają się niezmienne i bez alternatywy. Gdzie leży granica między subtelną opieką Proksów a pełną kontrolą i zniewoleniem ludzi?

"Wyjście z cienia" to jedno z najważniejszych dzieł Janusza A. Zajdla. Książka ponownie stawia pytania o kondycję cywilizacji funkcjonującej według narzuconych odgórnie zasad.

Janusz A. Zajdel (1938-1985), jako prekursor nurtu fantastyki socjologicznej, swoją nowatorską twórczością inspiruje kolejne pokolenia pisarzy. Autor uznanych pozycji socjologiczno-politycznych, takich jak "Cylinder van Troffa", "Relacja z pierwszej ręki", "Paradyzja", "Limes inferior" oraz "Wyjście z cienia". Na jego cześć, od połowy lat 80., przyznawana jest nagroda jego imienia wybitnym polskim twórcom fantastyki.